donderdag 3 januari 2013

Ik hecht geen waarde aan opgevouwen ondergoed

Ik zie het al voor me. De titel van haar roman. Je weet wel, zo'n roman geschreven door een achttienjarige studente die er van overtuigd is dat zij de wereld prima kan veroveren met haar schrijfsels. Ze is toch op z'n minst net zo leuk als Daphne Deckers en Paulien Cornelisse, toch? Zelfs de titel is er al, nu is het alleen nog wachten op de inspiratie die haar vast en zeker binnen de kortste keren komt aanwaaien. Echt.

Misschien kan ze beginnen met een soort titelverklaring. Want waarom zou je in je titel je ondergoed vermelden? Nou, dat komt omdat zij, deze studente, ervan overtuigd is dat het een prachtige one-liner is. (En dat is het ook, toch?) maar zoals wel vaker heeft ze (volgens zichzelf) geweldige one-liners maar verder niet zoveel te vertellen.

Maar goed, de titelverklaring. De huisgenoten van deze willekeurig gekozen studente vouwen wel een de was op en dan krijgt ze haar ondergoed keurig opgevouwen terug. Ze ziet gewoon dat haar huisgenoten er moeite voor hebben gedaan om het ondergoed netjes op te vouwen. Maar de studente in kwestie hecht geen waarde aan opgevouwen ondergoed. Ze ziet niet in waarom je je ondergoed zou opvouwen, want zelf smijt ze het altijd gewoon in een bak.

Daarna zou de studente haar verhalen over het leven op kamers uit de doeken kunnen doen, het studeren, het uitstellen, het huishouden, alles. En deze studente kan alles zo leuk opschrijven dat alles een klein avontuur lijkt. Zoals die ene keer dat er een gigantische wesp in de keuken zat en hij weg moest. En zij en haar huisgenoot zo wanhopig waren dat ze op een gegeven moment maar gewoon heel vals begonnen te zingen in de hoop dat de wesp weg zou gaan. Het zou allemaal kunnen.

In haar hoofd is de roman al bijna af, er zitten op z'n minst al twintig one-liner is. Nu moeten er nog twintig verhaaltjes omheen geschreven worden die grappig en leuk zijn om te lezen, dan kan ze naar een uitgever stappen, en hoppakee, ze heeft iets in haar handen dat van haar is. Met een eigen ISBNnummer. Het zou zomaar allemaal kunnen.

Maar voor nu droomt deze studente eerst nog even verder, en schrijft ze haar schrijfsels hier neer. Want ja, die studente... Dat ben ik natuurlijk gewoon.


3 opmerkingen:

  1. Ondergoed vouwen is tijdverspilling. Kleding vouwen trouwens ook. Ik vouw niet zoveel. Ik stop alles gewoon weg op plekken waar het geen rommel is :)

    En ik lijk wel een beetje op die studente. Behalve is deze studente twintig en stelt ze haar schrijfsels uit met Youtube.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Niks mis met dromen! Mijn (ongeveer dezelfde) droom is ook nog altijd in volle gang bezig :)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Herkenbaar ja. Alleen de goede oneliners schrijven mis ik nog. Maar ondergoed opvouwen is inderdaad niet zo nuttig.

    BeantwoordenVerwijderen