vrijdag 11 januari 2013
maandag 7 januari 2013
Kleuren
Heb je je ooit afgevraagd wat voor kleur Aristoteles had, of je scriptie, of bloggen? Ik niet, maar toch kwam ik kortgeleden achter het antwoord...
Ik was laatst namelijk in een bouwmarkt op zoek naar een nieuw kleurtje voor het kamertje waar ik naar ben verhuisd thuisthuis. Het is een kamer op het noorden en er is bijna nooit zon dus ik besloot voor een vrolijke kleur te gaan. Na een lange strijd tussen de kleur zonnegeel en maisgeel ging de laatste uiteindelijk mee naar huis en kreeg de eer om op mij muren gesmeerd te worden.
Tijdens mijn zoektocht naar de ultieme kleur geel, kon ik het natuurlijk niet laten om ook nog even wat bij de andere kleuren rond te snuffelen. De namen die ik toen tegenkwam waren ronduit lachwekkend. Zo vindt de bouwmarkt donkerbruinroodachtig een typische kleur voor Aristoteles. Natuurlijk. Als ik aan Aristoteles denk zie ik altijd gelijk een donkerbruinrode vlek voor me. Jij toch ook?
Lichtgrijs vonden ze toch wel erg columnachtig, best logisch, want letters zijn vaak zwart op wit en dat maakt grijs, of zoiets. Groen doet denken aan school. Ten minste dat vindt de bouwmarkt, want zowel de kleur tentamen als de kleur scriptie zijn groen. En februari is een beetje zo'n net niet roze-achtige kleur, waar ik ook wel in kan komen, want februari is een beetje een net niet maand.
Uiteindelijk vond ik dan ook nog de kleur bloggen, een prachtige kleur blauw die elke blogger natuurlijk op zijn muur moet hebben. Als er dan iemand langs komt en vraagt: 'wat voor kleur heb jij op je muur?' kun je ten minste antwoorden met 'bloggen' wat actief en leuk klinkt en veel beter dan 'ik heb Aristoteles op mijn muur' (eeeeuh..?), of 'februari' of nog erger 'mijn muur is tentamengroen'.
Ik vraag me af of er logica achter zit, of dat ze een of andere stageloper de job hebben gegeven om de kleuren namen te geven. Een die een hekel had aan groen bijvoorbeeld en aan school en besloot om deze met elkaar te matchen. Ik ben in ieder geval heel blij met mijn maisgele muurtjes en wat betreft Aristoteles, column, februari, tentamen, scriptie en bloggen... die hebben een mooi plaatsje op mijn prikbord verdiend.
Tijdens mijn zoektocht naar de ultieme kleur geel, kon ik het natuurlijk niet laten om ook nog even wat bij de andere kleuren rond te snuffelen. De namen die ik toen tegenkwam waren ronduit lachwekkend. Zo vindt de bouwmarkt donkerbruinroodachtig een typische kleur voor Aristoteles. Natuurlijk. Als ik aan Aristoteles denk zie ik altijd gelijk een donkerbruinrode vlek voor me. Jij toch ook?
Lichtgrijs vonden ze toch wel erg columnachtig, best logisch, want letters zijn vaak zwart op wit en dat maakt grijs, of zoiets. Groen doet denken aan school. Ten minste dat vindt de bouwmarkt, want zowel de kleur tentamen als de kleur scriptie zijn groen. En februari is een beetje zo'n net niet roze-achtige kleur, waar ik ook wel in kan komen, want februari is een beetje een net niet maand.
Uiteindelijk vond ik dan ook nog de kleur bloggen, een prachtige kleur blauw die elke blogger natuurlijk op zijn muur moet hebben. Als er dan iemand langs komt en vraagt: 'wat voor kleur heb jij op je muur?' kun je ten minste antwoorden met 'bloggen' wat actief en leuk klinkt en veel beter dan 'ik heb Aristoteles op mijn muur' (eeeeuh..?), of 'februari' of nog erger 'mijn muur is tentamengroen'.
Ik vraag me af of er logica achter zit, of dat ze een of andere stageloper de job hebben gegeven om de kleuren namen te geven. Een die een hekel had aan groen bijvoorbeeld en aan school en besloot om deze met elkaar te matchen. Ik ben in ieder geval heel blij met mijn maisgele muurtjes en wat betreft Aristoteles, column, februari, tentamen, scriptie en bloggen... die hebben een mooi plaatsje op mijn prikbord verdiend.
donderdag 3 januari 2013
Ik hecht geen waarde aan opgevouwen ondergoed
Ik zie het al voor me. De titel van haar roman. Je weet wel, zo'n roman geschreven door een achttienjarige studente die er van overtuigd is dat zij de wereld prima kan veroveren met haar schrijfsels. Ze is toch op z'n minst net zo leuk als Daphne Deckers en Paulien Cornelisse, toch? Zelfs de titel is er al, nu is het alleen nog wachten op de inspiratie die haar vast en zeker binnen de kortste keren komt aanwaaien. Echt.
Misschien kan ze beginnen met een soort titelverklaring. Want waarom zou je in je titel je ondergoed vermelden? Nou, dat komt omdat zij, deze studente, ervan overtuigd is dat het een prachtige one-liner is. (En dat is het ook, toch?) maar zoals wel vaker heeft ze (volgens zichzelf) geweldige one-liners maar verder niet zoveel te vertellen.
Maar goed, de titelverklaring. De huisgenoten van deze willekeurig gekozen studente vouwen wel een de was op en dan krijgt ze haar ondergoed keurig opgevouwen terug. Ze ziet gewoon dat haar huisgenoten er moeite voor hebben gedaan om het ondergoed netjes op te vouwen. Maar de studente in kwestie hecht geen waarde aan opgevouwen ondergoed. Ze ziet niet in waarom je je ondergoed zou opvouwen, want zelf smijt ze het altijd gewoon in een bak.
Daarna zou de studente haar verhalen over het leven op kamers uit de doeken kunnen doen, het studeren, het uitstellen, het huishouden, alles. En deze studente kan alles zo leuk opschrijven dat alles een klein avontuur lijkt. Zoals die ene keer dat er een gigantische wesp in de keuken zat en hij weg moest. En zij en haar huisgenoot zo wanhopig waren dat ze op een gegeven moment maar gewoon heel vals begonnen te zingen in de hoop dat de wesp weg zou gaan. Het zou allemaal kunnen.
In haar hoofd is de roman al bijna af, er zitten op z'n minst al twintig one-liner is. Nu moeten er nog twintig verhaaltjes omheen geschreven worden die grappig en leuk zijn om te lezen, dan kan ze naar een uitgever stappen, en hoppakee, ze heeft iets in haar handen dat van haar is. Met een eigen ISBNnummer. Het zou zomaar allemaal kunnen.
Maar voor nu droomt deze studente eerst nog even verder, en schrijft ze haar schrijfsels hier neer. Want ja, die studente... Dat ben ik natuurlijk gewoon.
Misschien kan ze beginnen met een soort titelverklaring. Want waarom zou je in je titel je ondergoed vermelden? Nou, dat komt omdat zij, deze studente, ervan overtuigd is dat het een prachtige one-liner is. (En dat is het ook, toch?) maar zoals wel vaker heeft ze (volgens zichzelf) geweldige one-liners maar verder niet zoveel te vertellen.
Maar goed, de titelverklaring. De huisgenoten van deze willekeurig gekozen studente vouwen wel een de was op en dan krijgt ze haar ondergoed keurig opgevouwen terug. Ze ziet gewoon dat haar huisgenoten er moeite voor hebben gedaan om het ondergoed netjes op te vouwen. Maar de studente in kwestie hecht geen waarde aan opgevouwen ondergoed. Ze ziet niet in waarom je je ondergoed zou opvouwen, want zelf smijt ze het altijd gewoon in een bak.
Daarna zou de studente haar verhalen over het leven op kamers uit de doeken kunnen doen, het studeren, het uitstellen, het huishouden, alles. En deze studente kan alles zo leuk opschrijven dat alles een klein avontuur lijkt. Zoals die ene keer dat er een gigantische wesp in de keuken zat en hij weg moest. En zij en haar huisgenoot zo wanhopig waren dat ze op een gegeven moment maar gewoon heel vals begonnen te zingen in de hoop dat de wesp weg zou gaan. Het zou allemaal kunnen.
In haar hoofd is de roman al bijna af, er zitten op z'n minst al twintig one-liner is. Nu moeten er nog twintig verhaaltjes omheen geschreven worden die grappig en leuk zijn om te lezen, dan kan ze naar een uitgever stappen, en hoppakee, ze heeft iets in haar handen dat van haar is. Met een eigen ISBNnummer. Het zou zomaar allemaal kunnen.
Maar voor nu droomt deze studente eerst nog even verder, en schrijft ze haar schrijfsels hier neer. Want ja, die studente... Dat ben ik natuurlijk gewoon.
woensdag 2 januari 2013
Abonneren op:
Posts (Atom)