Het is meer dan één keer hier op mijn blog voorbijgekomen dat ik een hopeloze kiezer ben. En als je een hopeloze kiezer bent, dan betekent dat in het geval van je studiekeuze dat je een aantal meeloopdagen gaat volgen. In totaal wil ik er in Groningen sowieso vier doen, en als ik dan nog niets leuk genoeg vind wil ik nog kijken naar humanistiek in Utrecht. Donderdagavond reisde ik alvast af naar mijn oma, want de colleges zouden om negen uur beginnen en ik had niet zo veel zin om de zeven uur trein te pakken.
Vrijdagochtend liep ik dus naar de faculteit wijsbegeerte in de Oude Boteringenstraat. Dat ging eerst mis, want ik dacht dat het nummer 44 was (geen idee waar ik dat vandaan haalde) en er stond ook zo'n leuk rood bordje van de RuG voor de deur, dus ik dacht: "ik zit goed". Ik probeerde de verschrikkelijk grote deur open te maken, maar dat lukte niet, dus drukte ik op de bel. Toen er niemand kwam duwde ik nog een keer uit alle macht tegen de deur aan, die nu een beetje meegaf. Hoera. Toen ik binnenkwam was het eerste wat ik dacht 'vorige keer zag het er toch heel anders uit?' om vervolgens maar gewoon bij de balie te zeggen dat ik voor een meeloopdag van wijsbegeerte kwam, en dat ik hier toch goed was? Nee, ik moest vijftig meter verder. Ja mensen, ik zat er (maar) vijftig meter naast.
Afijn, ik daar naar binnen naar de Omegazaal want daar moest ik naar toe. Niemand, helemaal niemand, en het was al vijf voor negen. Ik snapte het niet, zouden alle studenten pas om één voor negen aankomen ofzo? Of zijn al die filosofen in spé verschrikkelijke warhoofden? Ik besloot bij de balie te vragen bij waar iedereen was. De baliemevrouw zei 'ik heb geen idee, ik snap er ook niets van.' Ze wees me de weg naar de kantine en daar mocht ik blijven wachten samen met een andere jongen die ook kwam meelopen.
Om kwart over negen kwam er een andere jongen naar binnen die wel écht student was, en wat bleek? De leraar had de dag daarvoor gezegd dat het college om tien uur zou beginnen in plaats van om negen. Leuk. Maar nu had ik wel de gelegenheid om allemaal vragen te stellen, en dat kwam wel weer goed uit. Na een kwartier kwam er nog een jongen aan die ook was vergeten dat het pas om tien uur begon, dus toen heb ik tot tien uur met de drie jongen zitten kletsen.
Om tien uur begon toen toch echt het college, het ging over Locke en Berkeley (het overkoepelende onderwerp was achttiende eeuwse filosofie) en ik heb net als een echte student braaf aantekeningen gemaakt. Ik kon het college prima volgen, ik herkende ook een aantal dingen uit de filosofielessen bij ons op school en het was lang niet zo moeilijk als ik gedacht dat het zou zijn. Ik had natuurlijk niet dat megadikke boekwerk aan bronteksten hoeven lezen voor het college, maar goed. Op het eerst gezicht leek het niet extreem moeilijk. De studenten gingen na het twee uur durende hoorcollege verder met een werkcollege waarbij ze in kleinere groepjes de gelezen teksten gingen bespreken met vragen erbij.
Ik heb toen een gesprek gehad met de studieadviseur waarbij ik erachter kwam dat je heel goed leert lezen en schrijven bij de opleiding wijsbegeerte. Zo goed zelfs dat je niet eens per se die master journalistiek hoeft te doen, maar na de bachelor vaak al gewoon terecht kan bij een bedrijf. Verder kwam ik er via de studenten achter dat het toch wel fijn is als je al een redelijk goeie inleiding in de filosofie hebt gehad, en dat heb ik. Dus als het eerste jaar het moeilijkste is en ik daar een voorsprongetje heb, is dat wel fijn.
Kortom, de studie blijf zeker op mijn lijstje staan (al is het maar om de vrouwelijke minderheid wat op te heffen, haha ;) maar ik ga ook nog naar een aantal andere meeloopdagen.
