Over schaapjes en slapen

Laatst lag ik in bed en probeerde wanhopig in slaap te vallen, dus besloot ik dat te doen wat iedereen in dat geval altijd aanraadt namelijk schaapjes tellen. Maar zoals gewoonlijk dwaalden mijn gedachten al vlug af en begon ik me af te vragen wat schapen en slapen nou precies met elkaar te maken hebben, behalve het feit dat de woorden op elkaar lijken.

Ik bedoel, zou het bijvoorbeeld ook werken om koeien te gaan tellen, of giraffes of dinosauriërs? Waarom kozen ze voor schapen? Ik kan slaapverwekkendere dieren bedenken zoals luiaards, al springen die natuurlijk niet over hekken, maar goed hoe vaak zie je schapen over hekken springen, dan zijn paarden toch weer een veel beter idee.

Dus terwijl ik daar lag probeerde ik andere dieren over hekken te laten springen maar kwam uiteindelijk toch weer terug bij schapen. Ik denk dat ik iets heel erg fout doe want schaapjes tellen werpt veel te veel problemen op bij mij om bij in slaap te vallen. Want stel nou dat een schaap niet springt? Of dat de rij met schapen ophoudt, dan zouden schapen in een cirkel moeten lopen. Maar serieus als ik een schaap was zou ik echt niet inzien waarom ik in de rij moet blijven lopen of mezelf naar een hek moet toeslepen om daar -tegen mijn natuur in- overheen te springen. Dus toen besloot ik dat een soort draaischijf met hekken eromheen en een hekje erop het beste idee was om schapen daadwerkelijk over een hek te laten springen. Maar dat vond ik toch ook weer een beetje zielig voor die beestjes.

Ik besloot dat het beste wat ik nu kon gaan doen in ieder geval niet schaapjes tellen was dus toen besloot ik een slaapliedje voor mezelf te zingen in mijn hoofd. En raad eens wie er toen weer om het hoekje kwam kijken? Een van die vervelende schapen van daarnet. Waarom oh waarom gaat het liedje ' slaap kindje slaap, daarbuiten loopt een schaap, een schaap met witte voetjes, die drink zijn melk zo zoetjes, slaap kindje slaap, daarbuiten loopt een schaap' ik bedoel, wat heeft dat schaap er mee te maken? Zo slaapverwekkend zijn schapen toch ook weer niet?

En zo lag ik tot vijf uur 's ochtends in mijn bed na te denken over de relatie tussen schapen en slapen, maar helaas heb ik het niet kunnen vinden. En toen ik de schapen liet voor wat ze waren viel ik dan toch ein-de-lijk in schaap... Eeuh slaap.

Søstrene Grene

   

Sinds kort is er een nieuwe winkel in Groningen Søstrene Grene genaamd. Het is een Deens bedrijf dat haar eerste winkel opende in Groningen in plaats van, zoals je zou verwachten, in de randstad. En aangezien ik in Groningen woon besloot ik er een kijkje te nemen.

Bij binnenkomst viel me al gelijk een ding op, er waren ontzettend veel studenten en daarnaast ook een heleboel Duitsers. Waarschijnlijk omdat alle spulletjes ontzettend goedkoop zijn. De winkel zelf is prachtig ingericht en het ruikt er naar IKEA. Ik heb mijn mandje behoorlijk volgeladen, maar ben daarna opnieuw de hele winkel doorgelopen om dingen (met pijn in mijn hart) terug te leggen omdat ik ze eigenlijk toch niet nodig had, ondanks dat ze zo leuk en goedkoop waren. 

Ingeklapt...

...uitgeklapt!

Washi-tape 

Allemaal nuttige dingen :)

Deze dingen zijn zo ontzettend lekker!

Uiteindelijk kocht ik: een notebook, een thee-ei, losse citroenthee, een weckpotje om de citroenthee in te doen, een thermosfles (die met uiltjes was helaas al uitverkocht en zou ook niet meer terugkomen, maar aangezien ik een thermosfles toch wel handig vind kocht ik er toch een), een klein blauw doosje om pepermuntjes in te doen, washi-tape, een opvouwbaar schaartje (hij was maar zesendertig cent!) en een zakje met chocolade-amandelen omdat ik daar dol op ben. Verder kocht ik nog een hele mooi kaart om op te sturen naar Tamara. De enige miskoop was een doosje met zeep. Het doosje zag eruit alsof er olijfzeep in zou zitten, maar er zat sandelzeep in en dat heeft nou niet bepaald een lekkere geur. Maar goed, de zeep was maar tweeenzeventig cent dus daar kom ik wel weer overheen!

Inspiratie of gewoonte?

Nu ik een tijdje niet meer zo regelmatig schrijf (lees, helemaal niet regelmatig) vind ik het steeds moeilijker om een stukje te schrijven. Vaak als ik tijd over heb open ik een heel mooi leeg bloggerdocument waar ik dan een tijdje naar staar. Te lang staren is vervelend want het wit begint pijn te doen aan je ogen, het schreeuwt om letters, het wil gevuld worden met interessante dingen die ergens over gaan, of desnoods dingen die nergens over gaan, als het maar niet een zielig en leeg document blijft dat wordt 'opgeslagen' of nog erger gewoon dicht wordt gegooid.

Maar helaas, negen van deze tien documenten worden vrij snel weer dichtgegooid en de andere wordt opgeslagen om na een tijdje alsnog in de digitale prullenbak te belanden. Ik snap er niets van. Voorheen schreef ik stukjes over een enkel object. Geen kleine stukjes, maar lange stukken. Nu ga ik ongeveer alle objecten in mijn kamer bij langs en met een beetje geluk weet ik er twee zinnen over te schrijven. Ik ben dus lichtelijk wanhopig geworden. Het bracht me tot de volgende vraag; ligt het aan het feit dat ik geen inspiratie heb, of omdat de routine er gewoon uit is?

Er zijn genoeg bloggers die zweren bij inspiratie, maar er zijn er ook bij die heilig geloven in routine. Ik dacht zelf altijd dat het lag aan een gebrek aan inspiratie, maar nu begin ik toch te twijfelen. Ik zie genoeg prachtige dingen om me heen waar ik ook best wat over kan schrijven, maar niet een heel stuk. En voorheen toen ik ongeveer drie blogjes per week schreef lukte het prima.

Ik ben wel heel erg benieuwd wat jullie denken, is het een gebrek aan inspiratie, of komt het gewoon door een gebrek aan routine dat stukjes schrijven steeds moeilijker wordt? Of is het een combinatie?

Hallo realiteit

Dus daar zit je dan, op je nieuwe kamer helemaal aan de andere kant van Nederland (horizontaal gezien, maar dit is voor het dramatische effect) terwijl je vol zit met goede voornemens. Je hebt een baantje, een kamer en begint vol goede moed aan je studie. Ook heb je boeken, collegeblokken en ambitieuze plannen. Alles lijkt perfect, met de nadruk op 'lijkt'.

Ja mensen, dit is wat mij is overgekomen. Na een week studeren was ik bereid om mijn baan op te geven zodat ik meer kon genieten van het studentenleven (en te studeren). Dag alle mooie plannen, hallo realiteit. Je baas plant je 17 uren in de eerste week, je moet ontiegelijk veel bladzijden lezen voor cultuurfilosofie en je motivatie is ver te zoeken omdat je het gevoel hebt dat alles niet zo loopt als dat het zou moeten lopen. Maar on the bright sight, ik leef nog, heb een paar (hopelijk) verstandige beslissingen gemaakt en kan er voorlopig weer even tegenaan.

Ondertussen heb ik natuurlijk wel mijn ogen en oren open gehouden en ben ik achter een paar dingen gekomen.

- Filosofie is een groot taalspel. (daarover later meer)

- Het is ontzettend moeilijk om op tijd te komen als je dichtbij school woont. Al mijn middelbare schooljaren ben ik netjes op tijd gekomen met de bus, maar sinds ik met de fiets moet is het echt een ramp. Elke keer denk ik 'ik fiets wel wat harder'  wat ik dan vervolgens niet doe. Daarnaast lijkt het wel of Groningen enkel heuvelopwaarts kan fietsen en zijn er ook belachelijke dingen zoals fietsstoplichten die natuurlijk net altijd rood zijn als je naar school moet en haast hebt.

- Mijn oude woonplaats heeft een hele toffe boekhandel!  Toen ze mijn gezicht en stukje zagen in de filosofie magazine hebben ze opgebeld naar mijn huis. (Ja, ik sta deze maand in de filosofie magazine bij de nieuwe denkers met een enorme foto, dus ga allemaal maar kijken :D)

- De mensen op de universiteit zijn oud. Ik bedoel, ik heb klasgenoten van dertig. :o

- Het 'wanneer zeg ik je en jij' en 'wanneer zeg ik u' is nog vele malen onduidelijker geworden dan het al was.

- Net als een einde breien aan dit blog. Dus bij deze: Eind!