Verfilmingen

-- dit stuk schreef ik ooit voor een wedstrijd --

Verfilmingen kunnen leuker zijn dan het originele boek (denk: 'Kleine huis op de prairie'. Dat waren boeken waar ik met moeite door heen kwam maar ik toch doorlas omdat het volgens mijn moeder 'zulke geweldige boeken' waren, maar de serie was eigenlijk veel en veel leuker.) of het kan je juist een tegenovergesteld effect hebben en heel erg tegenvallen. (denk: je vond het boek geweldig maar de film lijkt totaal niet op het boek en daarom vind je de film stiekem waardeloos)

Zelf vond ik altijd dat boeken niet hoort te verflimen. Het verpest niet alleen je fantasie maar ook nog eens het origineel zelf. Jij stelt je Becky Bloomwood uit de befaamde shopaholic serie waarschijnlijk totaal anders voor dan ik. Terwijl ze in jouw hoofd blond haar heeft en een beetje lijkt op Heidi Klum, zie ik haar voorme als een ietwat verlepte Madonna. Iedereen ziet iets anders als hij of zij iets leest en een verfilming kan dat alleen maar verpesten. Ten eerste voldoet het nooit voor 100% aan het beeld dat jij bij je het boek had. En ten tweede als je het boek nog een keer leest zie je alleen maar het voorgekauwde beeld van de film voor je. Nee ik moest er niets van hebben die verfilmingen...

Maar toen ik erachter kwam dat er ook goede verfilmingen bestonden ben ik eens gaan nadenken en kwam ik op het volgende uit: Het maakt uit of je eerst de film hebt gezien of het boek hebt gelezen. Wanneer je eerst het boek leest komen er vanzelf beelden in je hoofd en stel je de hoofdpersoon voor als een wat dikkige vrouw van middelbare leeftijd die je stiekem een beetje doet denken aan de aardige buurvrouw die altijd vriendelijk groet als jij naar je werk gaat. Als dit in de film dan een superslanke vrouw van middelbare leeftijd blijkt te zijn die zich aan alle kanten met botox heeft laten inspuiten om haar rimpels tegen te gaan klopt het niet meer, en vaak vind je de verfilming dan automatisch 'waardeloos' of 'slecht'. Heb je de film eerder gezien en lees je daarna het originele boek zie je bij Becky uit shopaholic een roodharige vrouw voor je met super hippe kleren omdat dat in de film ook zo was.

Maar de tijd heeft mij geleerd (of was het nu mijn moeder?) dat je tijdens de film gewoon niet moet denken aan het boek of het origineel maar dat je het gewoon als een losstaand iets moet zien. En sindsdien geniet ik van elke verfilming. Okee, bíjna elke verfliming... 

Katten en buurvrouwen

Kennen jullie dat? De verschrikkelijk grote aantrekkingskracht tussen oude vrouwtjes en katten? Ik weet niet waar ze vandaan komen, maar in deze blokje met acht huizen hadden wij er twee rondlopen. Twee vrouwen van over de tachtig die de hele dag niets anders deden dan hun kat te zoeken.

Buurvrouw aan de linkerkant, tachtig, hond dood, dochter had een jong katje over, van het een kwam het ander, en plotseling had ze een kat. Een gevlekte kat, en hij heette Toos. Toos was alleen niet zo lief, hij glipte nogal eens de deur uit, en maakte weleens wat kapot. Maar goed, buurvrouw had gezelschap, dus Toos bleef. Altijd wanneer Toos een blokje om was kon je door de hele straat horen 'Toooooooos', 'Toooooooooos', 'Toooooooooooooos' en dit ging door tot Toos weer op zijn oude vertrouwde plekje was. In huis. En dat duurde soms lang. Héél lang!Buurvrouw is inmiddels verhuisd naar een bejaardentehuis en van Toos zullen we geloof ik niets meer horen...

Buurvrouw aan de rechterkant, ook wel de kattenlokster van onze wijk: Ze is hééél oud, en haar man is honderdplus en heeft nog steeds zijn rijbewijs (en ik geloof dat ze ook al honderd jaar dezelfde auto hebben). Ik heb haar altijd eng gevonden. Buurvrouw en Buurman kopen altijd vis voor de katten en daarom hebben ze ook altijd bijna alle katten van de buurt in hun achtertuin zitten. Ongeveer toen de linkerbuurvrouw begon, begon zij ook. Er was namelijk een nieuweling tussen de katten. Een kleine bruine. Deze kleine bruine kat was aankomen lopen, en het hart van de oude buurvrouw smolt gelijk. Dit arme beestje kon ze toch niet zomaar naar buiten laten gaan, de grote wijde en boze wereld in?!

Natuurlijk staat de deur wel eens open, maar  Buurvrouw verwacht dan dat de kat gewoon op het erf blijft. Mispoes! Katten blijven niet gewoon op het erf maar gaan het liefste op avontuur. Dus wanneer kleine bruine kat is weggelopen loopt Buurvrouw door de buurt en maakt 'ksssshhh, kshhssshhssshhshh geluiden. Volgens mij jaag je een kat daar eerder mee weg, maar goed. Buurvrouw loopt op haar wankele en door ouderdom wiebelige beentjes langs de sloot, op zoek naar haar kleine bruine kat. Een beetje voorovergebogen, want haar rug is ook niet meer wat hij geweest is. Als ze langs ons huis komt voeren we ook altijd hetzelfde gesprek:

Buurvrouw: Mijn kat is weg.
Ik: Oh ja? (alweeer?!)
Buurvrouw: Ja, die kleine bruine weet je wel.
Ik: Ja, die kleine bruine.
Buurvrouw: Hij was er net nog, maar toen was hij opeens weg.
Ik: Okee.
Buurvrouw: Heb jij misschien mijn kat gezien, die kleine bruine weet je wel?
Ik: Nee.
Buurvrouw: Nee? Weet je het zeker? Hij is klein en bruin.
Ik: Ja ik weet het zeker, ik heb hem niet gezien. Als ik hem nog tegenkom dan zeg ik het wel even.
Buurvrouw: Oh, okee. Dan zoek ik weer verder.
Ik: Succes.
Buurvrouw: Kssshhs, ksshssshsssh, kssssssh

En zo vervolgt ze haar lange eenzame zoektocht naar haar kleine bruine kat. Voor de zoveelste keer deze dag. Ik vraag het me steeds weer af, wat is dat toch met oude vrouwtjes en katten? Misschien zoeken ze gezelschap, maar dan hoeven ze toch niet de hele dag achter die kat aan te lopen? Ik weet het niet. Het blijft een raadsel...

afbeeldingen via weheartit.

PWS

School is inmiddels alweer twee weekjes bezig, en ik ben helemaal in de ban van mijn profielwerkstuk. Op internet kijk ik filmpjes, reserveer ik boeken en zoek ik naar informatie. Mijn hoofdvraag is: Hebben we het in de filosofie over  honderd jaar nog over 'vrije wil'? Vrije wil is namelijk op dit moment nogal een 'hot' onderwerp in de filosofie, maar stel dat we binnen dertig jaar zo ver zijn op neurologisch gebied dat we al je keuzes kunnen voorspellen? Wat dan? Heel wat filosofieën storten totaal in als blijkt dat we geen vrije wil hebben. En wat dacht je van de democratie, die is gebaseerd op onze 'vrije' keuzes.

Jullie mogen mij in zekere zin met mijn pws gaan helpen. De stukken die ik schrijf en de andere dingen die ik maak moeten begrijpelijk zijn voor mensen die niet eens weten wat 'filosofie' is. Dus af en toe publiceer ik een tekstje voor mijn pws, met de vraag om feedback.

Ik zal altijd in de titel zetten als het voor mijn pws is, dus als jullie het écht heel saai vinden kunnen jullie het gelijk skippen, al zou ik het natuurlijk heel erg op prijs stellen als jullie het even willen lezen!

Voor nu heb ik al een kort vraagje, gewoon omdat ik nieuwsgierig ben. Aan het einde van mijn pws, dus als jullie al wat over het onderwerp hebben gelezen, ga ik deze vraag nog een keer stellen.




En waarom hebben we volgens jou wel of geen vrije wil?

Boogschieten

In de laatste fase van mijn middelbare schoolleven willen ze graag dat ik nog even kennis maak met een aantal sporten. Uit een niet al te lange lijst kon je voor drie periodes drie verschillende sporten uitkiezen. Niet alleen je eerste keus moest je invullen, maar ook je tweede en derde keus. Ik denk dat de goden mij goed gezind waren, of dat die arme gymleraar mij inmiddels eindelijk doorhad en dacht 'als ik haar niet geef wat ik wil, doet ze al helemáál niets'. En zo gebeurde het, ik ging boogschieten.

bron

Toen ik het zag dat ik 'mocht' boogschieten was het eerste wat ik dacht 'Had ik dat gekozen dan?'. Uit nader onderzoek bleek dit inderdaad het geval te zijn.Waarom? Misschien omdat de andere keuzes varieerden van fierljeppen tot keatsen foar beginners en dat toch nóg minder mijn ding is. Ik besloot er maar het beste van te maken, ten slotte zaten er ook wel leuke mensen in het groepje met boogschutters-in-wording, dus hoe erg kon het zijn?

Allereerst kwam ik erachter dat boogschieten zwaar confronterend is. Echt heel erg. Dingen waarvan je niet eens wist dat je ze niet kon, en waarvan je dacht dat je die ook nooit nodig zou hebben komen, blijken  nu opeens van groot belang. Het begon al met de keuze of ik links of rechts moest schieten. Ik was vroeger links, doe nog steeds veel dingen automatisch links, maar schrijf met rechts. Help! Toen ik uiteindelijk een boog voor rechtshandigen in mijn hand had kwam de volgende kwelling. Beslissen welk oog dominant is. Met een of ander vaag trucje met je handen kun je zien welke van je twee ogen de baas is. Ik snapte het hele trucje niet, maar kennelijk is mijn rechteroog dominant. Fijn.

Dat lijkt nog niet heel erg, maar om goed scherp te kunnen kijken met je rechteroog langs de pijl, is het best handig als je je linkeroog kunt sluiten. Helaas kan ik dat niet. Misschien is het een genetische afwijking, ik weet het niet, maar ik kan alleen maar knipogen met mijn rechteroog. Alleen rechts. Als ik links probeer dicht te doen eindig ik met een lelijk vertrokken gezicht met twee ogen dicht. Afijn, ik kan dus niet scherp zien, wat op zich best wel belangrijk is bij het boogschieten. Dus had ik de eerste les een persoonlijke hand-voor-mijn-ooghouder geregeld, en de tweede les had de zevenentachtig jaren oude leraar een zonnebril met een afgeplakt glaasje voor me gemaakt.

Schieten op zich is sowieso wel leuk, dus besloot ik me over het  eerste probleem (en het feit dat ik er niet uit zie met die stomme zonnebril) heen te zetten. Toen bleek dat ik een 'vrouwenelleboog' had. Ja, de vrouwen onder ons hebben er allemaal (minimaal) een. Mijn elleboog staat naar buiten toe als ik mijn arm strek, waardoor hij dus uitsteekt. Mijn elleboog vormt  zo een erg pijnlijke wegversperring voor de 'pees' van de boog. Eigenlijk schiet je gewoon je eigen elleboog bont en blauw, daar komt het op neer. Hoera. (en natuurlijk hebben de mannen weer nergens last van)

Verder blijk ik een afwijking naar links te hebben, waardoor ik dus heel erg naar rechts moet richten om de pijl een beetje in het midden te krijgen.Na twee lessen heb ik er eigenlijk wel een beetje genoeg van, ik eindigde als laatste, ik zie er niet uit, en ik doe mezelf pijn. Kennelijk moet je er heel wat voor over hebben om net als Robin Hood een beetje de goedzak uit te hangen.

Mocht je mij ooit tegenkomen met een pijl en een boog in mijn hand, weet dan dat ik een afwijking heb naar links, niet kan richten omdat ik je niet scherp zie staan, en mezelf heel veel pijn doe tijdens het boogschieten, en daarom niet heel hard durf te schieten. Blijf dus maar gewoon stilstaan, dan weet je bijna zeker dat je ongedeerd blijft!

Wall of stuff.

Sinds Charlie is begonnen met het maken van een wall of stuff, is het tegenwoordig helemaal in. Toevallig bewaar ik altijd allemaal random spullen van alle random plaatsen waar ik geweest ben. Ook heb ik veel spulletjes die ik zelf (vroeger) gemaakt of gekregen heb. Verder had ik nog wat Pip Studio behang over, en wat lint.Perfecte ingrediënten om een wall of stuff te maken! Kennissen hebben voor mij het behang op een gespannen doek behangen, en samen met mijn moeder heb ik linten aan de achterkant vastgeniet. Ik kocht een doosje met kleine knijpertjes. En tadaa, daar was mijn wall of stuff.

Bovenin zie je een bril. Deze hebben we gemaakt bij filosofie en het moet de bril van Kant voorstellen. De 'glazen' waren eerst roze gekleurd, en als je hem dan opzette was alles roze. Als je zo'n bril op hebt en je dat niet weet, is de werkelijkheid voor jou roze, terwijl hij  voor mij misschien wel groen is.

Over de foto van Maxi in de boekenkast hangt mijn breibewijs. Op school heb ik leren breien, en de lerares had aan het einde van de cursus voor iedereen een klein embleempje gebreid met daarop een schaap (ten minste, ik ben er nog steeds niet echt over uit wat het is). Het embleempje heeft ze op tandenstokertjes gezet die breinaalden moeten voorstellen.

Dan nog een badge met daarop mijn naam. Deze was voor de open dag van twee jaar geleden. Ik stond bij de stand van de schoolkrant. Daarnaast een bonnetje van de in Londen gekochte oorbellen (ja, toen we Harrods niet in mochten moesten we maar naar de H&M...) maar omdat ik de oorbellen toch niet meer draag, heb ik ze er maar bij gehangen.

Daarnaast hangt weer mijn naamkaartje van de schoolkrantdag, een foto van Kim en mij in het fotohokje van de V&D, een boekje van de roodharigendag twee jaar geleden. Mijn enige echte polaroid (ik wil nog steeds een polaroid camera!) van een tienjarige mij, met haar grote idool, Diddl. En helemaal rechts hangt een tekening die mijn zusje voor mij heeft gemaakt.

De rij daaronder zijn voornamelijk kaarten en foto's, en mijn toegangskaartje voor Mary Poppins. en de rij daaronder hangt nog een krantenartikel wat ik geschreven heb samen met Kim en dat is gepubliceerd, samen met een zakje uit Disneyland, een kaart van een vriendin en mijn toegangskaart voor the tower of London.

Aan de zijkant hangt nog een keycord van het Hemafeest, met daaraan vast het armbandje dat ik kreeg op het bevrijdingsfestival in Zwolle. Hij is nog niet af, maar er zullen nieuwe dingen bijkomen en andere weer vanaf gehaald worden. Ik vind hem goed gelukt!

Heb jij ook een wall of stuff?

Nagellak

Dit prachtige koraalkleurige lakje heb ik gekregen van een van mijn vriendinnen die op vakantie was geweest in Turkije. Ik ben echt helemaal verliefd op het kleurtje, en draag hem dan ook al twee weken achter elkaar. De nagellak is van het merk Golden Rose en het is numer 87.

The girl with the....

....Frappucino. Ik vond dit plaatje in het magazine van Minerva, maar helaas heb ik hem weggegooid voordat ik had gezien wie de geniale kunstenaar is achter dit kunstwerk. Ik vind het een hele leuke variatie op 'The girl with the pearl earring' van Johannes Vermeer!

Pictures

Vorige week zondag zijn we naar het natuurgebied de Weerribben geweest en hebben daar gewandeld en bootje gevaren. Ik had er alleen al snel genoeg van, omdat het regende én er hele agressieve muggen waren die onder je broek kropen (jaa, ik ben een rasechte held op sokken) maar ondanks dat heb ik toch een paar mooie foto's gemaakt!

 

 

Ps. Ik moet dit jaar drie boeken voor Frans, Duits en Engels lezen en vijf voor Nederlands. Allemaal literatuur, iemand nog aanraders? 

Postcrossing

Al vierenveertig dagen lang ben ik nu lid van postcrossing. Zo af en toe kwam er een berichtje op Jennifer haar website voorbij over de kaarten die ze had ontvangen. Ik besloot dat ik het ook wel wilde proberen, als het niet leuk was kon ik altijd nog stoppen, toch? Dus kocht ik een aantal kaarten, postzegels en vroeg ik vijf adressen aan. Voor ik het wist had ik alweer een aantal kaarten terug! Vanaf nu ben ik dus officieel verslaafd aan postcrossing. :)

Het concept van postcrossing is simpel. Je kunt maximaal vijf adressen aanvragen. Op elke kaart die je verstuurt zet je een postcard ID, een bepaald nummer wat de ontvanger in kan voeren. Voor elke verstuurde kaart krijg je zelf weer een kaart terug. Ik vroeg me eerst af wat ik in hemelsnaam op een kaart moest zetten die ik naar een wildvreemd iemand stuur. Maar verrassend genoeg had ik zelfs te weinig ruimte op de kaart, en dat terwijl ik zo klein had geschreven! De eerste kaart die ik terugkreeg kwam uit Amerika, maar het lijkt alsof hij uit Parijs komt.

Deze kaart komt uit Flensburg, ergens in Duitsland. De man die de kaart stuurde had helaas een verschrikkelijk handschrift wat ik met moeite kon ontcijferen. Maar het is gelukt!

Deze komt uit Engeland, het uitzicht is echt prachtig. Het meisje woont vlakbij dit meer, en ze vindt het heerlijk om er te wandelen. Het lijkt me heerlijk om dichtbij zo'n  meer te wonen!

Deze komt uit Sydney.

Dit is een kaart, en op de voorkant is een foto te zien die degene van wie ik de kaart gekregen heb heeft gemaakt. Helaas is degene vergeten zijn of haar Postcard ID erop te zetten, waardoor ik hem niet kan invoeren. De kaart komt uit Taiwan.

Hebben jullie ervaring met postcrossing?

School

Zucht. Vandaag om half twee bevind ik me weer op bekend terrein. Te bekend, en misschien ook wel een beetje vijandig. Ik wil nog niet. Ik ben nog niet klaar met de vakantie, echt niet. Ik wil nog honderdduizend dingen doen voordat mijn tijd weer wordt opgeslokt met reizen, op school zitten en huiswerk maken. Ik wil nog talloze boeken lezen, heerlijk luieren in het zonnetje die zich deze vakantie niet zo vaak heeft laten zien en bovenal wil ik gewoon nog even genieten van het vrij zijn.


Als de boeken en de roosters zijn gehaald, en we hyperactief onze roosters hebben zitten vergelijken mag ik weer naar huis om daar te beginnen aan een middag vol kleverig plakband, scherpe scharen en nieuwe boeken. Kaften met die handel, zodat we morgen om acht uur weer netjes met onze gekafte boekjes in het schoolgebouw kunnen staan wachten totdat de les begin. Onze dagen zullen zich weer vullen met zitten op te harde stoelen kijkend naar de leraar of lerares die ons dingen uitlegt die we 'toch echt nodig hebben' voor ons examen dat ook dit jaar plaats  zal vinden. Ik zou liegen als ik zei dat ik er naar uit zag...

Het hierboven geschetste scenario is nogal overdreven, maar ik heb niet echt extreem zin in school. Normaal gesproken heb ik namelijk gewoon zín in school na de vakantie. Eindelijk zie je iedereen weer, en zit er weer een soort van regelmaat in het leven. Ik heb me dan ook de hele vakantie verveeld en op school heb je ten minste wat te doen. Maar deze vakantie was anders. Ik heb me hooguit twee dagen verveeld, en de rest van de tijd heb ik me prima vermaakt. Ik heb zelfs nog zo veel dingen die ik zou willen doen! School gooit al die plannetjes in de war! Ik zie er wel naar uit om iedereen weer te zien, en ik zie er ook naar uit om weer verder te gaan met de schoolkrant. Zouden we heel toevallig de overige dingetjes zoals standaard de laatste twee uren gym op vrijdag, economie en Frans en nog een paar vakken gewoon even weg kunnen laten?


Bron afbeelding

RED

Op dit moment zit ik als het goed is in de auto richting Breda, * waar het vandaag allemaal gaat plaatsvinden.
Rood haar all over the place, allemaal leuk in een wit shirtje of vestje. Er zijn gewoon meer dan duizend roodharigen op één plek, en ze komen van over de hele wereld. Als je je niet kunt voorstellen hoeveel het er zijn. Het zijn er héél erg veel. (en op de foto lijken het er niet zo veel, maar dat komt omdat wij aan de rand stonden omdat we om twee voor twaalf pas aankwamen)

Ik weet niet of het typisch iets is voor redheads, maar ik glimlach altijd net iets breder naar mensen met rood haar zo van 'hé, jij hebt dezelfde haarkleur'. De blondines onder ons zouden geloof ik nooit uitgeglimlacht zijn op die manier. Haha. Als je je vandaag toevallig in Breda bevindt zijn er roodharige mensen all over the place, en dat geeft zo'n apart  gevoel. Alsof je allemaal bij elkaar hoort, ondanks dat de haarkleur het enige is wat je verbindt. Best vreemd als je er zo over nadenkt. 

Dankzij mijn haarkleur heb ik al wel heel wat leuke dingetjes meegemaakt. Zo mocht ik destijds in Six Flags dansen op het podium met de in looneytunespakken gehulde medewerkers. Ik kreeg vaak te horen 'zou je je niet eens inschrijven bij een modellenbureau'. Ik ben een keer op Omrop Fryslan geweest (en ja dat doet het hem!) samen met mijn zusje. Waar ik met een mond vol ijzer vertel dat wij net als de dinosaurussen uitsterven (waarom heb ik dat gezegd op tv, waaaarom??) Na de roodharigendag vorig jaar heb ik nog twee fotoshoots gedaan, waarvan ik van de ene de foto's al terug heb, maar de andere wacht ik nog steeds op. 

Ik denk stiekem dat mijn leven er best wel anders uit zou zien als ik geen rood haar had gehad. Dan zouden er niet telkens mensen naar mij toe komen om te zeggen 'is dat je eigen haarkleur? Prachtig!, Niet verven hoor?!, Ben je familie van..., Mijn nicht, neef, zoon, kleindochter, buurvrouw, whatever heeft ook die haarkleur wist je dat wel? (Nee, en stiekem boeit het me ook niet heel veel) etc.' Dan zou je me niet makkelijk herkennen in een grote menigte en zou ik een heel ander persoon zijn. 

Best vreemd dat je haarkleur er nog best wel toe doet. In mijn geval in ieder geval wel!

En bij jou?

* Maaaar... we gingen toch niet. We hadden toch niet zo heel veel zin om zes uren in de kokendhete auto te zitten met de hitte die voor vandaag is voorspeld. Daarnaast boden mijn ouders mij en mijn zusje mij elk twintig  euro als we niet zouden gaan, én gaan we iets anders leuks doen ;)

Dagen

Je hebt soms van die dagen... Wisten jullie bijvoorbeeld dat het 3 september de dag van de koormuziek is? En dat het 19 september zowel 'internationale praat-als-een-piraatdag'  als 'Dag van de diëtist' is? Wat die twee met elkaar te maken hebben, ik heb geen idee. Misschien is het de bedoeling dat alle diëtisten door het land gaan praten als piraten? Dierendag kent iedereen wel, maar wist je bijvoorbeeld dat het 24 september burendag is en 28 september de 'internationale dag tegen hondsdolheid'? Het is om gek van te worden!

Voor alles en iedereen lijkt er tegenwoordig wel een dag te zijn. Een speciale dag waarop mensen, groepen of dieren in het zonnetje gezet worden, of extra aandacht krijgen. Dat dat zo af en toe leuk is kan ik begrijpen. Maar dan hebben we ook nog mensen, dingen en groepen die een week claimen, of een maand of gewoon maar gelijk een heel jaar. Tot nu toe ben ik gelukkig nog niets tegengekomen wat een decennium duurt...

Omdat ik vind dat jullie als mijn trouwe lezers van al deze dagen op de hoogte moeten zijn, komt hier alle informatie over de maand september.

Maandag	Dinsdag	Woensdag	Donderdag	Vrijdag	Zaterdag	Zondag
-------------	-------------	--------------	1 ---------------	2 ------------------	3 -------------------Dag van de koormuziek	4 -------------------Roodharigen dag
5 ----------------	6 ----------------	7 ----------------	8 ------------------Internationale dag van de alfabetisering	9 ------------------	10 -------------------	11 -------------------Landelijk tekenweekend Wereld eerste hulpdag Nationale ziekendag
12 ----------------	13 ----------------	14 ----------------	15 ------------------Dag van de scheiding Dag van de Chinese cafetariahouder Internationale dag van de democratie	16 ------------------Dag van de leid(st)er Internationale dag ter behoud van de ozonlaag	17 -------------------Internationale dag van de softwarevrijheid	18 -------------------Nationale appelplukdag Dag van de dijk Dag van het onderhoud
19 ----------------Dag van de diëtist Internationale praat-als-een-piraat-dag	20 ----------------	21 ----------------Internationale dag tegen Alzheimer Internationale dag van de vrede	22 ------------------	23 ------------------	24 -------------------Burendag	25 -------------------Internationale dag van de doven Dag van de klant
26 ------------- Europese dag van de talen Internationale dag van het hart Internationale dag van de anticonceptie	27 ------------- Internationale dag van het toerisme	28 -------------- Internationale dag tegen de hondsdolheid	29 ---------------	30 ------------------

Ik kreeg het niet leuk en overzichtelijker enzo, dus jullie moeten het hier mee doen. Maar als jullie dachten dat dit onoverzichtelijk was, moeten jullie je deze kalender voorstellen met alle speciale weken erbij die kriskras doorelkaar lopen, en vaak meer dan zeven dagen lang zijn.


Week van het schrijven: 4-12 september
Week van de alfabetisering: 7-13 september
Week van het gezin: 8-14 september
Week van de vooruitgang: 12-22 september
Week van het geld: 13 - 19 september
Week van het landschap: 19 - 27 september
Week van de borstvoeding: 28 - 4 oktober
Week van het nationaal archief : 28 - 2 oktober


8 weken gepropt in slechts vier weken. Rarara hoe kan dat? Dan is het heel september ook nog 'de maand van het platteland' en leven we in het jaar van de vleermuis, het vrijwilligerswerk, de bossen en de chemie.

Zo zou ik dus op 18 september bezig moeten zijn met het platteland, de vleermuis, vrijwilligerswerk, bossen, chemie, vooruitgang, geld, appel plukken, de dijk en onderhoud. Misschien zou ik vrijwilligerswerk kunnen doen voor het onderhoud en de vooruitgang van dijken dichtbij bossen met vleermuizen, en tussendoor chemische appels plukken op het platteland zodat ik geld verdien? Het spijt me maar dat wordt me écht teveel!

17 september zal ik even glimlachen voor de softwarevrijheid want ja, daat ben ik ozo blij mee, en de 26ste zal ik alle Europese talen spreken die ik ken. Dus niet.Wat hebben sommige van deze dagen überhaupt voor zin?

De enige van deze dagen waar ik wel iets mee doe is 4 september de roodharigendag. Ik ben twee jaar geleden ook geweest, en als je rood haar hebt moet je dat gewoon een keer meegemaakt hebben. Het is echt een geweldige ervaring. Nu snap ik dat jullie daar niet zo veel aan hebben, maar ga deze maand gewoon iets doen met een van deze dagen. Ik denk dat er mensen waren die hebben gedacht dat die arme dagen wat verwaarloosd waren, en ze dus een dag hebben geadopteerd. Gelukkig voor ons zijn er nog genoeg dagen over dus...adopteer een dag! 

Ik denk erover om 14 september om te dopen tot internationale Ariskadag. Dat wordt vast leuk ;D

Wat vind jij? Doe jij iets speciaals op een van deze dagen?

afbeeldingen via weheartit