Verfilmingen

-- dit stuk schreef ik ooit voor een wedstrijd --

Verfilmingen kunnen leuker zijn dan het originele boek (denk: 'Kleine huis op de prairie'. Dat waren boeken waar ik met moeite door heen kwam maar ik toch doorlas omdat het volgens mijn moeder 'zulke geweldige boeken' waren, maar de serie was eigenlijk veel en veel leuker.) of het kan je juist een tegenovergesteld effect hebben en heel erg tegenvallen. (denk: je vond het boek geweldig maar de film lijkt totaal niet op het boek en daarom vind je de film stiekem waardeloos)

Zelf vond ik altijd dat boeken niet hoort te verflimen. Het verpest niet alleen je fantasie maar ook nog eens het origineel zelf. Jij stelt je Becky Bloomwood uit de befaamde shopaholic serie waarschijnlijk totaal anders voor dan ik. Terwijl ze in jouw hoofd blond haar heeft en een beetje lijkt op Heidi Klum, zie ik haar voorme als een ietwat verlepte Madonna. Iedereen ziet iets anders als hij of zij iets leest en een verfilming kan dat alleen maar verpesten. Ten eerste voldoet het nooit voor 100% aan het beeld dat jij bij je het boek had. En ten tweede als je het boek nog een keer leest zie je alleen maar het voorgekauwde beeld van de film voor je. Nee ik moest er niets van hebben die verfilmingen...

Maar toen ik erachter kwam dat er ook goede verfilmingen bestonden ben ik eens gaan nadenken en kwam ik op het volgende uit: Het maakt uit of je eerst de film hebt gezien of het boek hebt gelezen. Wanneer je eerst het boek leest komen er vanzelf beelden in je hoofd en stel je de hoofdpersoon voor als een wat dikkige vrouw van middelbare leeftijd die je stiekem een beetje doet denken aan de aardige buurvrouw die altijd vriendelijk groet als jij naar je werk gaat. Als dit in de film dan een superslanke vrouw van middelbare leeftijd blijkt te zijn die zich aan alle kanten met botox heeft laten inspuiten om haar rimpels tegen te gaan klopt het niet meer, en vaak vind je de verfilming dan automatisch 'waardeloos' of 'slecht'. Heb je de film eerder gezien en lees je daarna het originele boek zie je bij Becky uit shopaholic een roodharige vrouw voor je met super hippe kleren omdat dat in de film ook zo was.

Maar de tijd heeft mij geleerd (of was het nu mijn moeder?) dat je tijdens de film gewoon niet moet denken aan het boek of het origineel maar dat je het gewoon als een losstaand iets moet zien. En sindsdien geniet ik van elke verfilming. Okee, bíjna elke verfliming...