dinsdag 20 december 2011

De taalchaos in mijn hoofd

bron
Taal  is prachtig, taal is soms lelijk, maar bovenal is taal erg praktisch. Een wereld zonder taal is geen wereld, want zonder taal valt ongeveer alles weg. Je kunt niet denken, je kunt niets benoemen, je kunt niet met andere communiceren, de wereld zou echt verschrikkelijk saai en doelloos zijn zonder taal. Misschien koos ik daarom twee jaar geleden voor Duits én Frans. Want het leek me handig. Ik kon me namelijk al prima redden in het Engels en Nederlands(en Fries kan ik verstaan en als mensen het willen kan ik het ook heel erg mislukt terug praten.) Een beetje extra Duits en Frans kon dus geen kwaad, zo dacht ik.

Dus koos ik twee talen, want talen zijn praktisch. Dat leek ook zo te zijn. Braaf leerde ik voor SO's en haalde mooie cijfers. Zinnetjes stampen dat kan ik namelijk wel als ik er even voor ga zitten. Ik was er dan ook van overtuigd dat ik me ook wel kon redden in het buitenland. Ik sprak immers, Engels, Nederlands, Duits én een beetje Frans, dus er moest een idioot voor me staan als hij of zij geen van deze vier talen zou spreken.

Toen ik twee jaar geleden in Duitsland rondhuppelde dacht ik dan ook dat alles helemaal goed zou komen. In het kleine dorpje waar wij verbleven moest ik even een brievenbus vinden. Ik ging op pad, niet wetende wat het woord brievenbus was in het Duits, maar er van overtuigd dat het helemaal goed zou komen. Toen ik na een half uur zelf geen brievenbus had kunnen vinden besloot ik het aan iemand te vragen. "Wissen sie wo ich diese *showt kaarten* lassen kann?" De man aan wie ik het vroeg keek mij wat vreemd aan, maar vroeg toen "ein Briefkasten?" Ik besloot dat dat wel een brievenbus kon zijn dus wilde ik ja zeggen. Maar faalde drie keer door eerst 'oui' te zeggen, toen 'yes' toen 'ja... oh non, nein, ja!' Want in het Duits is 'ja' natuurlijk gewoon 'ja'...

Vorig jaar huppelde ik weer in Duitsland rond. Ik sliep aan de ene kant van het hotel, en mijn ouders aan de andere kant. 's avonds zou ik nog even gedag zeggen en ik had de hond mee. De hond wist de weg naar mijn ouders kamer en aangezien er toch niemand te bekennen was liet ik de hond los. Natuurlijk deed net iemand op de gang toen zijn kamerdeur open en besloot de hond de niets vermoedende gast te bestormen. Ik rende achter de hond aan en riep al vast 'Entschuldigung! the dog didn't mean to... entschuldigung, wir sind in Deutschland, nicht in England' Waarop de man zei 'Never mind, i'm from England so you can talk English to me'.

Momenten waarop ik mijn talen nodig heb, in Duitsland, Frankrijk of waar dan ook, laten ze me keihard in de steek. Dan kan ik er alleen maar half Duitse, kwart Franse en kwart Nederlandse zinnen uitkramen. En daar heb ik niet zo heel veel aan. Wanneer ik een Franse brief moet schrijven komen er prachtige Duitse volzinnen in mijn hoofd op, aber neeein, geen Frans te bekennen. Tijdens mijn Engelse toets spookt dat ene Duitse woord in mijn hoofd, en tijdens Duits komt mijn Franse talenkennis toch nog om het hoekje kijken. Het lijkt wel of alle talen in mijn hoofd samen een ongeordend zootje vormen.

Ik denk dat ik in het buitenland het beste verstaanbaar ben voor een uit Engeland geëmigreerde Duitser die Frans heeft gestudeerd en een Nederlandse familie heeft. Alles wat ik er dan uitkraam makes sense. En dat is wel zo handig als je iets te weten wilt komen...

Heb jij wel eens last van een (taal)chaos in je hoofd?

15 opmerkingen:

  1. Engels, Frans... ik zei in Schotland de hele tijd oui. Maar geen Duits voor mij. Gelukkig.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Buiten Nederlands ken ik ook Engels. Ik gebruik het heel veel, en soms als ik een gesprek in het Nederlands heb dan heb ik de woorden in het Engels in mijn hoofd zitten en kom ik niet op het Nederlandse woord. Ik wilde laatst tegen iemand iets zeggen met 'awkward', maar ik wist ineens niet meer wat het woord betekende. Zo raaaar!

    Ik spreek ook een piepklein beetje Zweeds, maar dat gebruik ik hier toch nooit! ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Die taalchaos-genen zul je wel van oma hebben die met vreemdelingen een eigen taaltje spreekt dat het midden houdt tussen Farsi, Engels en Nederlands. Wat ik dan ook nog kan verstaan hahaha.
    Verder heb ik nog steeds last van Latijnse oprispingen en Griekse intrusies.
    (Dolor, dolores: pijn, Verdriet. Movere: bewegen. Pater in horto est. Cave Canem. Gutta cavat lapidem non vi sed saepe cadendo. (Ook erg grappig. De spellingscontrole hier vindt van de vorige zin alleen het woordjes 'saepe' niet deugen).

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ja, heel apart. Ik denk bij Frans alles in het Duits, zeer irritant. Ik denk dat ik daarom ook maar voor Duits ga kiezen volgend jaar :P

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik heb het ook wel eens gehad tijdens Engels dat ik halfduitse zinnen in mijn hoofd had.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Mijn vriend en ik hebben het constant, dat we Duits en Nederlands door elkaar praten (hij is Duits, ik half), maar vaak hebben we het niet eens door. En als ik op school dan intensief met Engels bezig ben geweest, is het helemaal een feest.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Haha top van die Engelse man. Taalchaos. Ja ik ken het wel, maar vreemd genoeg wordt mijn britse accent beter naarmate de alcohol vloeit.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Engels is de voertaal waar ik werk .. soms wel lastig als ik na een dag werken weer thuis kom :)

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Ik was ook ooit in een situatie in het buitenland waarin ik hulp nodig heb. En toen kwam er ook vrij weinig uit inderdaad!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ach so mädchen, das ist nicht so gut.
    Aber mein Deutch is so zum kotzen das das helemaal nicht ausmacht.
    Lex must immer lachen when ich in Deutch begin zu reden, Ihres Deutch is dan auch fenomenal. Aber das macht mir nicht aus. Ich bin ein kwart Deutcher und fur 75 % ein strontroaper. Wie man das in Grunnings sacht: Half stront half reeg'wotter.
    Doch hab ik immer alle lachers auf mein hand hahahahahahahahaha.

    xxx Christiane

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Haha grappig geschreven! Ik heb er niet zo'n last van, maar zoveel talen kan ik dan ook niet (Nederlands, Engels, Duits)

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Haha, ik zie je nu letterlijk rondhuppelen in Duitsland :P Ik heb die taalchaos wel een beetje met Nederlands en Engels. Soms kan ik gewoon alleen op een Engels woord komen, en niet een Nederlands woord, of een Engels woord drukt beter uit wat ik bedoel. Ik denk ook Nederlands en Engels door elkaar en soms zeg ik tegen mijn buitenlandse huisgenootje: "Yeah, I know what you mean. Inderdaad!" Gelukkig kan zij ook best goed Nederlands, dus dan is het wat minder erg ;)

    Trouwens, dat bedacht ik me ineens! Mijn huisgenoot is Frans en Duits, is naar Nederland verhuisd en spreekt vloeiend Engels, dus je zou waarschijnlijk geweldig met haar kunnen communiceren! Haha :P

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Weer een heel leuk stuk Ariska!
    Je moeder heeft gelijk wat betreft de taalchaos,
    die heb je duidelijk van mij geërfd.

    Deze week vroeg een jongen in het Engels de weg
    naar Aldi, (we stonden voor mijn flat) en dan moet ik heeeel erg nadenken voor er iets in onvervalst Engels naar buiten komt, alle talen die ik ken strijden om voorrang.

    Oma.

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Ik ken gelukkig alleen nederlands en engels, ik ben erg goed in engels, maar zet een echte engelse voor me neer, en ik klap helemaal dicht..

    BeantwoordenVerwijderen