Geslaagd en nog meer leuke dingen!

Afgelopen donderdag zat ik met zweethandjes bij de telefoon. Ik was druk bezig met het refreshen van zowel facebook als twitter, en hier en daar werd al duidelijk wie er geslaagd was en wie niet. Maar waarom ging die verdomde telefoon nou niet? Toen het ding eindelijk overging, schrok ik eerst nogal, maar nam toch maar snel op. "Dus Ariska, ik heb gehoord dat je je zorgen maakte of je wel geslaagd was." "Ja, dat klopt." "Nou dat was helemaal nergens voor nodig, mag ik je feli..." "AAAAAAAAAH IK BEN GESLAAAAGD".

Zo ging het ongeveer. Nou wilde ik behalve slagen ook nog het liefste slagen met gemiddeld een acht op wiskunde en een negen op filosofie en zelfs dat is beide gelukt! En die dinsdag daarvoor had ik ook al zo'n leuke dag. De uitreiking van de KNAW onderwijsprijs. Ik heb een geweldige dag gehad, met veel mensen gesproken en een mooie oorkonde gekregen.

Ondertussen ben ik ook gevraagd om als gastspreker een lezing te houden ter afsluiting van het academisch jaar hier in Friesland met allemaal belangrijke mensen. En ja, ik haat presenteren, maar.... dit is een kans die je niet kunt laten lopen. Je wordt maar één keer in je leven gevraagd, toch?

Gisteren kreeg ik ook nog te horen dat de foto's die anderhalf jaar geleden van mij en mijn zusje gemaakt zijn in het oude Fries museum komen te hangen de komende twee weken. Ik kwam dus thuis met mijn voorlopige cijferlijst er was taart en ik heb talloze bosjes bloemen gekregen en een aantal kaarten, toen kreeg ik nog dat nieuws van die foto's. Toen kon mijn dag al helemaal niet meer stuk! Nooit geweten dat geslaagd zijn zo leuk is.

Maar het is nu wel officieel, vanaf augustus woon ik in Groningen en ga ik door het leven als student wijsbegeerte. Ik hoop dat het wat wordt!

Dit was een hele onsamenhangende post, maar weet dat hij met een glimlach geschreven is :)

Voetbal

Zo rond het EK ontkom je er nergens meer aan. Al het eten wat van zichzelf nog niet oranje was, heeft nu een chemisch oranje kleurtje gekregen, rond zes uur wordt het akelig stil op straat en voetbal is hét gesprek van de dag. Ik ben zo'n ontzettend grote voetbalfan *kuchkuch* Om eerlijk te zijn kijk ik alleen  maar voetbal omdat mijn ouders het kijken en er daarnaast meestal wel knappe jongens in het veld rondlopen.

Daarnaast is mijn aandacht - zoals wel vaker - niet altijd helemaal waar het wezen moet. Zo zou je denken dat ik bij de 99,9% van de mensen behoor die de bal volgt. Mis! Ik vind het veel leuker om naar alle andere dingen te kijken. Nu kan ik me voorstellen dat je nog nooit 'al die andere' dingen hebt gezien, of überhaupt wist dat ze er waren omdat je altijd alleen maar de bal volgt. Dus bij deze een klein verslagje van wat er zoal in mijn hoofd omgaat tijdens het voetbal.

" Wow, die jongen is knap. Hoe oud zou hij zijn? Hoe lang zou hij al spelen? Check hoe lelijk hij zijn sok (is het een sok?) heeft opgetrokken. De keeper is trouwens ook wel cool. Zou een keeper hopen dat hij vaak de bal krijgt zodat hij zich kan bewijzen, of staat hij liever 90 minuten lang wat rond te hangen in dat witomlijnde vlak? Hoe heet dat vlak eigenlijk? (ja mensen, ik heb héél veel verstand van voetbal zoals je ziet)


Hoeveel nieuwe voetballen zouden ze achter klaar hebben liggen? En speelt het niet vervelender met zo'n nieuwe bal, iets met natuurkundige wrijving ofzo? Zouden de spelers nieuwe of oude schoenen aanhebben? Ze zien er wel nieuw uit, maar je moet die dingen toch inlopen? Anders krijgen ze blaren neem ik aan.


Die fotografen hebben echt wel gave spullen zeg. Welke lens en camera zouden ze hiervoor gebruiken? En welke instellingen? Het lijkt me nogal lastig met die vervelende bewegende spelers die nooit een keer stil willen staan."

Ja, mijn gedachten vliegen van hot naar her. De vorige wedstrijd viel me iets op wat ik wel zo idioot vond. Om het veld heen zit nog een ruimte tussen het veld en de tribunes. Nooit eerder had ik daar heel specifiek naar gekeken (behalve dan naar de fotografen die er stonden) en nu zag ik ze daar opeens zitten, allemaal met een geel hesje aan op een rij. De allerbeste plekken van alle toeschouwers. Het dichst bij de wedstrijd van alle mensen. Maar, wat zie ik daar? Ze zitten allemaal met hun rug naar het veld toe?!

Er zijn dus mensen die in gele hesjes negentig minuten met hun rug naar de wedstrijd zitten. Dat moet toch verschrikkelijk naar zijn. Ik bedoel, je zit zooooooooo dichtbij. Als in, héél erg dichtbij. Je kunt alles horen, en waar mag je naar kijken? Naar het publiek. Dat is toch verschrikkelijk. (lijkt mij)

Toen ging ik me dus afvragen wat voor mensen ze daarvoor vroegen, en of ze er ook extra 'ik-mis-de-EK-wedstrijd-en-ik-wil-dus-extra-betaald'subsidie voor kregen of zo iets. Of dat ze alleen maar mensen vragen die voetbal haten. Of psychologen met beveiligerskills. Die zullen het vast wel leuk vinden om 90 minuten lang mensen te analyseren.

Zoals jullie zien ben ik dus een hele grote voetbalfan. Alleen ben ik niet zo fan van de voetbal zelf. Ik kijk liever naar al die andere dingen...

Examens, onderwijsprijs en mijn nieuwe kamer

Zo, na een hele lange stilte ga ik hier weer eens wat leuks neerzetten. Het was namelijk zo stil omdat ik examens had. Acht examens heb ik gemaakt, waarvan sommigen heel erg meevielen en anderen juist weer tegenvielen. Maar ik heb het gehad én ik leef nog. Mijn concentratie was soms wel ver te zoeken. Zo heb ik me heel erg vermaakt met het ontcijferen van de lichaamstaal van de surveillanten tijdens de examens. Het feit dat sommige van hen geen schoenen droegen vond ik erg grappig en als ze thee en koffie kwamen brengen met een blik van medelijden in hun ogen was mijn concentratie, als ik die al had, ook zo weer weg.

De examens zelf bezorgden mij soms ook een glimlach. Zo had ik in het in de bus met een klasgenoot er nog over gehad dat onze economieleraar had gezegd dat relatieve kostenvoordelen nog nooit op het examen waren geweest. Wij hadden zelfs al een paar argumenten bedacht waarom dat niet zo was, en waarom het waarschijnlijk nooit op het examen zou komen. En raad eens waar opgave twee van het examen over ging? Juist! Relatieve kostenvoordelen.

Naast een glimlach heeft het examen me heel veel stress bezorgd. Ik lette continu op de klok of ik nog wel op schema liep en of ik niet in tijdnood zou komen. (Dat is gelukkig nooit gebeurd!) En naast stress kwam ik elke dag doodmoe en met rugpijn thuis omdat die stoeltjes zo verrot zaten. Maar zoals ik al zei, ik leef nog, ik ben waarschijnlijk wel geslaagd (en anders wel met een herexamen) en dan verlaat ik de middelbare school voorgoed! 

Ondertussen, in de tweede week van de examens, kwam na mijn examen Engels de teamleider op mij af. Hij vroeg of ik even mee wilde komen. Me afvragend wat ik verkeerd had gedaan liep ik met hem mee. Wat bleek? Ik heb de KNAW onderwijsprijs gewonnen met mijn PWS. Een studiebeurs van €1500 euro! 

De KNAW schrijft over mijn profielwerkstuk:

Ariska Bonnema neemt de lezer mee in haar filosofische ontdekkingsreis naar het bestaan van de vrije wil, determinisme en verantwoordelijkheid voor eigen gedrag. Vanuit verschillende theoretische invalshoeken onderzoekt zij de (on)mogelijkheden van enerzijds de ervaren vrije wil en anderzijds de objectief aantoonbare vrije wil. Met de antwoorden op haar vragen aan bekende en onbekende filosofen durft zij haar eigen conclusie te trekken dat over honderd jaar de vrije wil nog steeds als filosofisch concept bestaat. Een intrigerend en zeer origineel uitgevoerd werkstuk waar niet alleen antwoorden worden gegeven maar vooral vragen worden gesteld, ook aan de lezer.

Iets waar ik dus wel een klein beetje trots op kan zijn! :)

Verder ben ik ook nog in Groningen geweest om mijn nieuwe kamer te bekijken. Vanaf augustus ga ik huren, en ik denk dat ik vanaf de KEIweek er echt in ga wonen. Het wordt nog een verschrikkelijk leuke verhuizing want we wonen op de derde verdieping, moeten zes trappen op en hebben geen lift. 

Dat was weer een kleine update. Voor mij begint nu een hele lange vakantie dus ik denk dat ik het bloggen snel weer zal hervatten als 'vroeger'. Maar eerst ga ik nog even genieten van het feit dat ik gewonnen heb, de examens voorbij zijn en dat ik nu zeeën van tijd heb waarin ik zelf kan uitmaken wat ik doe en niet.

Tot gauw!