Zou je denken?

Ik ben nu een blogpost aan het schrijven. Dat is wat je zou denken. Maar wie zegt dat mijn lichaam überhaupt bestaat? Misschien besta ik alleen uit hersenen in een bak die worden aangestuurd door prikkels, waardoor het lijkt alsof ik besta en een lichaam heb, en het lijkt alsof mijn vingers nu de woorden typen die ik typ. Hoe definieer je het 'ik', wat is dat eigenlijk, datgene wat jou jou maakt, en mij mij? Je verandert voortdurend, elke zeven jaar zijn je cellen totaal vernieuwd en is er geen enkele cel meer over van je 'ik' van zeven jaar geleden.


- Als je na dit stukje afhaakt, lees in ieder geval het laatste stukje nog even -

Wie mijn blog volgt zal misschien hebben gezien dat het boek Zou je denken? al een eeuw in mijn 'currently reading' vakje staat. Het klopt wel, ik was het boek de hele tijd aan het lezen, maar ik heb tussendoor twee andere boeken gelezen. Vandaar dat het wat lang duurde. Verder is de stof die er wordt behandeld in het boek ook niet iets wat je even 'snel doorleest'. Sommige zinnen heb ik vier keer moeten overlezen voordat ik begreep wat er mee werd bedoeld.


Bol.com over het boek:
Inleiding tot de filosofie in romanvorm. Het verhaal, dat is gesitueerd in een soort filosofisch hiernamaals, De Ideeenwereld, gaat over een weddenschap tussen de optimist Socrates en de pessimist Wittgenstein over de waarde van filosofie voor het dagelijks leven. Als proefpersoon wordt de argeloze scholier Ben naar de filosofenwereld gehaald en in aanraking gebracht met discussies over vragen als: hebben we een vrije wil? Is geluk leerbaar? Bestaan platoonse Vormen? Kunnen dieren denken? Enzovoorts.


Toen ik dit las dacht ik. What the hell. De Ideeënwereld is van Plato, en dat is géén hemelachtige plaats, en Socrates en Wittgenstein hebben er al helemaal niets mee te maken. Toch begon ik met lezen en ik vond het stiekem een heel leuk boek. Ik weet niet honderd procent zeker of het heel erg geschikt is voor mensen die NIETS van filosofie afweten. Hier en daar vond ik het ook pittig, maar het grootste gedeelte herkende ik uit de lessen die ik heb gehad. Je leert de filosofen gaandeweg kennen, en er worden op Wittgenstein en Socrates na niet heel veel filosofieën van 'grote filosofen' aangehaald. Juist de wat minder bekende filosofen kwamen aan het woord. Wat wel eens leuk is voor de verandering


Ik vond het wel wat afleidend dat de schrijfster de hele tijd van haar onderwerp op iets totaal anders overgaat. Zo houden de filosofen tussen hun filosofische discussie in een discussie over aardbeien- of perzikyoghurt. Dan zaten ze over de 'waarheid' te praten, hadden ze het opeens over yoghurt. Dit werkte niet zo goed voor mij, want dan was ik telkens afgeleid. Ik denk wel dat dit voor mensen die niet gewend zijn om lappen droge tekst te lezen fijn is, want ze haken zo minder snel af.


Wel lezen: Als je geïnteresseerd bent in filosofie al is het maar een beetje. Het is een goede inleiding want ik heb mijn halve schoolboek voorbij zien komen.
Niet lezen: Als je een simpel vakantieromannetje zoekt, want dat is dit niet.


Als allerlaatste nog een voorbeeld wat ik echt geniaal vond. 


Stel: Alles wat je weet is een bal, al het weetbare is het universum, en alles wat je niet weet de oppervlakte van de bal. Hoe meer je weet, hoe groter de oppervlakte van de bal, dus hoe groter het vlak, of het besef dat je eigenlijk niet zo heel veel weet.


Love it. Filosofie blijft leuk!