Petticoat en een vreemde sticker.

Yay, gisteren ben ik ein-de-lijk naar Petticoat geweest! De musical over de het Groningse meisje dat het graag wil maken in Amsterdam als zangeres. Als half-Groningse  moest ik natuurlijk wel naar de musical toe, en dan het liefst in Groningen zelf. Het Martiniplaza is sowieso een mooier theater dan de Harmonie, dus dan maar een beetje verder reizen. Nu vragen jullie je vast af wat ik van de musical vond, maar dat is moeilijk te omschrijven, je moete eigenlijk gewon zelf gaan kijken! Maar hier zijn een paar steekwoorden die zeker van toepassing zijn op de musical: vrolijk, gezellig, zielig, mooi, blijmakend, grappig, lang en superleuk.We hadden alle originele spelers, dus Pattie werd gespeeld door Chantal Janzen, haar vader door Hajo Bruins enzovoorts. Ik zat in mijn stoel, 'yay Chantal Janzen, ooooh en Freek Bartels en en... ook nog Marjolein Touw' Kortom ik heb het gisteren een geweldig leuke middag gehad.

Na de tijd zijn we nog even lekker wezen eten bij de Burger King. En tot mijn grote verbazing was het lekker. Als in... lekker. De patatjes waren knapperig (dat maakte de kartonsmaak wel redelijk goed) De crispy chicken burger die ik had was heet, er zat verse sla en tomaat op..., het was gewoon eetbaar!

Op de heenweg van het station naar het theater moesten we over een brug die over het spoor heen liep. Er staan daar allemaal treinen die (tijdelijk) niet gebruikt worden. Wat ik me dan afvraag: moest diegene die de trein daar heeft geparkeerd, de trein op slot doen, uit de trein springen en 9 rails' oversteken om weer veilig op het station te komen? Maar goed. Terwijl we dus over al die treinen heen liepen was ik met mijn gedachten ergens anders. Ik zag me zelf al boven op de (dan natuurlijk rijdende) trein, en dan van trein op trein springend, om de passagiers die in levensgevaar verkeerden te redden. Ik kijk teveel Doctor Who. Net toen ik besloot om te kijken welk luik ik het beste kon openen, viel mijn oog op een sticker. Een sticker die al mijn dromen in rook op deed gaan.

Twee voetjes met een dreigende rode streep er doorheen. Dat kan niet veel goeds betekenen. Kennelijk zijn er meer mensen zoals ik, maar helaas is het gewoon verboden om op treinen te staan of lopen, en een handig luik is er ook al niet. (hoe moet dat nou als al die passagiers in levensgevaar verkeren? Hebben ze daar niet aan gedacht of zo?)

Helaas kan ik dus niet cool bovenop een trein springen om de wereld te redden, maar ondanks dat heb ik toch een hele leuke dag gehad!