zaterdag 21 juli 2012

Kranten

bron
Toen ik een jaar of dertien was besloot ik dat ik geld wilde verdienen. Natuurlijk kun je als je dertien bent nog vrij weinig in de grote wereld. Je mag helpen op een kinderboerderij je mag modellenwerk doen en kranten/folders bezorgen. Aangezien eerste twee opties niet doorgingen omdat we geen kinderboerderij in de buurt hebben en niemand me ooit heeft gevraagd voor modellenwerk, bleef er niet veel anders over om maar gewoon kranten te bezorgen.


En zo geschiedde. Tweehonderd (of vierhonderd, ik weet het niet meer) kranten, één keer in de week, en daar kreeg ik het geweldig hoge bedrag van drie euro vijftig voor. Wat toen kennelijk heel veel geld was, want ik kan geen andere reden bedenken waarom ik me zo heb laten onderbetalen. Ik was er de eerste keer zo'n vier uur mee bezig. Ik was een klein meisje, ik woog niet zoveel en als ik niet oppaste dan kieperde de fiets naar achter omdat die kranten een stuk zwaarder waren dan ik.


Gelukkig ging het steeds beter en als ik écht mijn best deed kon ik in een uur en een kwartier klaar zijn, maar meestal was ik er nog zo'n twee uur mee bezig. Het weer werkte helaas meestal niet mee. Elke woensdag  regende het heel hard, of waaide het verschrikkelijk en in de winter was het zo koud dat ik het niet in één keer kon doen omdat ik na een half uur zoveel pijn in mijn handen had van de kou, dat ik geen krant meer kon vasthouden of hem door de brievenbus te doen. Oh. Dat was naar.

Als ik terugdenk aan het krantenlopen is het eerste wat ik denk: 'Nooit, never ever again!' en daarna 'waarom heb ik ooit genoegen genomen met drie vijftig per week. Dat is zó ontzettend weinig'. Toch vind ik het wel  knap dat ik het anderhalf tot twee jaar vol heb gehouden. Dat getuigd toch zeker van enig doorzettingsvermogen van mijn kant. What doesn't kill you makes you stronger zeggen ze wel eens en ze hebben gelijk gehad. Ik ben niet gestorven (het scheelde niet veel). Of ik er sterker op ben geworden... hmm. Dat valt nog te bezien. Haha.

11 opmerkingen:

  1. ...maar je hebt toen wel mooi je gestolen fiets
    teruggevonden....

    xxx oma.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Haha ik ben nu als vakantiebaantje brieven aan het bezorgen, maar mijn fiets is gelukkig maar één keer omgevallen :P (toen heb ik wel even keihard gevloekt overigens)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Haha, mijn fiets is zo vaak omgevallen dat ik nu nogal bang ben dat de standaard het elk moment kan gaan begeven :P
      Ik loop nu ongeveer een jaar lang kranten voor 5 euro, omdat ik toevallig het winkelcentrum erbij heb ;)

      Verwijderen
  3. Oh zo erg, ik heb een keer in de vakantie folders bezorgd. Ik was inderdaad ook iets van veertien of vijftien of zo. Het was verschrikkelijk. Ik deed er elke keer iets van drie à vier uur over en uiteindelijk kreeg ik ZESTIEN EURO. Ik kon mezelf wel uit het raam gooien :P Gelukkig verdien ik nu een stuk beter, haha!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Klinkt echt als een rotjob! En zo onderbetaald!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. 3,50 per week?! Dat is echt heftig..

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Ik heb het nooit gedaan, ik wee niet of ik daar goed geweest in zou zijn :')

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ach, iemand moest de kranten bezorgen. Je bent goed bezig geweest. En het was toch geld.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Iets wat ik nog graag een keer gedaan had, maar nooit heb gedaan. Het werd de HEMA op mijn 15e voor mij. Voor 2,85 per uur. Goud geld..

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Op mijn zestiende begon ik ook bij de Hema voor 2.98 per uur. Gelukkig verdien ik nu ik achttien ben wel een stuk beter!

      Verwijderen