woensdag 8 februari 2012

Schatten

Hoeveel pluisjes? Eeuh...
Een van de dingen die ik absoluut niet kan is schatten. Misschien komt het omdat ik een vrouw ben, ik heb geen idee, maar schatten is gewoon niet zo mijn ding. Het begon al op de basisschool met rekenen. In groep vier, vijf en zes werd ons uitgelegd hoe we moesten optellen, aftrekken, vermenigvuldigen en delen. In groep zes kwam ook het verschrikkelijke onderwerp 'breuken' aan bod,  dat ik met moeite overleefde. Maar goed, tot zo ver geen echte problemen. Tot ze in groep zeven opeens gingen eisen dat ik moest 'schatten'. Schatten?


Schatten, ja! De bedoeling was om een schatting te maken bij een moeilijke keersom zoiets als 56 x 12. Dan moest je 56 * 10 = 560 doen + 56 * 2, maar dat was te moeilijk dus maakten we er '50 *2' van. De uitkomst is dan dus 'ongeveer zeshonderdzestig'. Allereerst zag ik het nut er niet van in. Waarom zou je iets 'ongeveer' willen weten als je het ook helemaal kunt weten, en daarnaast kon ik het ook gewoon niet. Nou hoor ik jullie denken 'hoe kun je zoiets simpels als dit nou niet kunnen?' Nou... kijk, ik was intelligent genoeg om gewoon uit te rekenen dat 56 x 12, 672 is. Maar omdat we verplicht moesten schatten, ronde ik het altijd af naar boven, of in dit geval naar beneden. Mijn antwoord was dus 'ongeveer 670', helaas, fout! het moest 'ongeveer 660' zijn. Ook al zit mijn antwoord dichter in de buurt, dat maakt niet uit, je moet schatten.

Ik snap  wel dat ze gewoon wilden dat ik een benadering maakte, maar toch, ik blijf het nut er niet helemaal van in zien. Ook in mijn dagelijkse leven wordt ik vaak genoeg geconfronteerd met het feit dat ik niet kan schatten. Hoe ver mijn huis van de bushalte ligt? Ik zou gerust zeggen vijf kilometer, maar nee, het schijnt vijfhonderd meter te zijn. Hoe lang dat stuk hout daar is? Dertig centimeter? Nee, tien... Hoe hoog iemand een bal kan gooien? Nou, toch op zn minst wel tweehonderd meter? Wanneer was de gouden eeuw? Eeuh, rond dertien/veertien/vijftien/zestienhonderd? Enzovoorts, enzovoorts. Ik weet het antwoord of precies, of ik zit er helemaal naast, door op mijn gevoel te vertrouwen en te schatten.  Ik zie het verschil tussen een realistische en een onrealistische schatting gewoon niet. Helaas. Want toegegeven, als je een beetje goed kan schatten scheelt dat toch stiekem wel een hoop werk.

Ben ik de enige met dit probleem, of zijn er nu mensen die een 'wij kunnen niet schatten'clubje met mij willen oprichten?

12 opmerkingen:

  1. Haha. Ik schat vaak wel, maar meestal reken ik het wel precies uit, maar dan doe ik wel eerst 10 x 56 en dan 2 x 50 en dan 2 x 6. Maar met schatten hoe lang een stuk hout is zou het wel lukke.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik kan ook niet schatten. Op de Middelbare School moesten we bij Natuurkunde een afstand schatten tussen een bepaald object in het lokaal tot het bord. Side note: ik zie geen diepte. Dat was dus geen succes toen de docent mij vroeg, al vond de klas mijn antwoord wel erg grappig blijkbaar. Ik weet niet meer wat ik zei, maar ik zat er flink naast.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Daar heb ik eigenlijk nog nooit over nagedacht. Afstanden schatten ben ik ook heel slecht in. Als ik weet dat iets 1 km is bijv. weet ik niet zo goed hoe lang ik daarover doe. Het is bij mij dus meer met tijden inschatten. Hoe lang heb ik nodig om naar de bus te lopen?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Omdat ik heel goed kan schatten, word ik geen lid van jou nog op te richten
    club.

    Eens was er een wedstrijd "zwientje roaden" oftewel Raad het gewicht van
    een biggetje. De prijs bestond uit vlees, immers de wedstrijd werd georganiseerd door de plaatselijke slager.
    Ik tilde Alfons op, toen een jaar of 3 (mijn jongste zoon voor wie hem niet kennen) schatte in dat het big ongeveer evenveel moest wegen en ja hoor, de vleesprijs was voor ons.!

    Succes met je club, hoeveel mensen worden lid, schat je?

    liefs, oma.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ja, ik snap ook niet waarom je per se moet schatten! Het slaat nergens op. Reken het gewoon uit :P En ik kan nu ook niet schatten, maar misschien is het ook omdat het me helemaal niks kan schelen, haha.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Raar dat je überhaupt moest schatten? Ik hoopte trouwens, gezien de titel, eigenlijk dat je het over ons, schatten van lezers (a), zou hebben :P

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hoe kan dat nou? Oma was kampioen schatten (won vleespakketten op de jaarmarkt door het gewicht van een biggetje te schatten) en ik kan in de Ikea feilloos schatten of iets net wel of net niet tussen twee andere dingen in de kamer past, qua centimeters... dus jij bent een anomalie. (yea!)

    BeantwoordenVerwijderen
  8. meibloempje,

    dat van dat big had ik al verteld, zie boven.

    :-)

    mamma

    BeantwoordenVerwijderen
  9. schatten kan ik wel!
    MAar ik vind het toch handiger om presies uit te rekenen om eerlijk te zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Ik kom bij de club! Ik heb altijd een hekel aan schatten gehad en zag ook het nut er niet van in. Een paar jaar geleden zat ik een tv-programma te kijken waarin ze allemaal dingen vroegen aan "domme blondjes". Eén zo'n vraag was hoe hoog de Eifeltoren was en ik raadde gezellig mee. 5 kilometer? Misschien 6? Bleek het maar iets van 300 meter te zijn. Terwijl mij altijd verteld is dat van huis naar school ongeveer 0,5 km is. De Eifeltoren is dus nog kleiner dan de afstand van huis naar school! Dat kan toch niet! Verder dacht ik altijd dat de hoogste berg ter wereld wel zeker 100 km moest zijn. Fout. Hij is, de Mount Everest, slechts 8848 meter hoog. Hoe kan het dan dat mensen er zo lang over doen om hem te beklimmen? Ik snap er nog steeds niets van.

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Afstanden (in meters, km) of "wat is de kortste weg" moet je me niet vragen. Elke discussie over hoe lang iemand ergens over moet doen of hoeveel meter er afgelegd moet worden ga ik bij voorbaat uit de weg.

    Maar...net als jouw moeder bezit ik over een timmermansoog. Ook ik kan feilloos zeggen wat wel en niet past qua meubels, hoeveel blikken verf ik nodig heb om een kast te schilderen, en wat ik op de fiets mee kan krijgen (tegenwoordig de auto) aan beolachelijk grote onvervoerbare spullen. Daarmee heb ik altijd gelijk, vooral als ik mij niet aan het twijfelen laat brengen door Lex hahaha.
    Heel vreemd dat ik dát dus wel allemaal in kan schatten en voor de rest helemaal niks.

    chris

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Ik herken je probleem. Schatten kan ik ook echt helemaal niet! en wat flauw van je school om alles fout te rekenen!

    BeantwoordenVerwijderen