De komedie die mijn leven heet

Stel je leven is een film. Over het algemeen lijkt mijn leven dan nog het meeste komedie. Ik ben natuurlijk niet voortdurend onhandig *kuch* maar ik kan er wel wat van. Zo fietste ik vandaag nog op de fiets van een vriendin toen ik twee meisjes aan zag komen die mij iets vroegen. De rem op mijn fiets doet het niet altijd even goed, dus ik kneep de handrem stevig in. Natuurlijk had mijn vriendin wél goeie remblokjes op haar fiets, wat resulteerde in een nog net niet helemaal over het stuur heen vliegen. 

En zo zijn er wel meer van die dingen waarvan ik denk 'dit kan toch niet waar zijn'. Zoals vorige week toen ik samen met vriendin J. onze wiskundeleraar opzocht. Ik had al door het raampje van het klaslokaal gekeken en hij stond niet voor in de klas, dus ik dacht 'dan staat hij vast achter in de klas'. Toen we de deur dus open deden en mijn vriendin riep 'kijk daar is onze wiskundeleraar', keek  ik achter in de klas waar niets te zien was en vroeg 'waar dan?'. Bleek de beste man gewoon voor mijn neus te zitten. Toen ik dat in de gaten had deinsde ik van schrik achteruit en drukte toen per ongelijk het lichtknopje in, waardoor het en een beetje donker werd in het lokaal, en ik de dag van de vijfdeklassers weer goed heb gemaakt geloof ik.

Voor mijn geschiedenisleraar ging een hele nieuwe wereld open toen ik eruit flapte dat ik de antwoorden al had nagekeken op internet en zijn antwoordenboek dus helemaal niet nodig had.(op internet? Maar dat kan toch helemaal niet?) En zei ik verbaasd tegen een lerares 'maar in mijn herinnering was u veel kleiner...' om er vervolgens achter te komen dat ze op hakken liep. 

Natuurlijk is mijn leven niet altijd een komedie, soms is het ook een treurig drama, maar het komt gelukkig niet in de buurt van een horrorfilm. 

Op wat voor soort film lijkt jouw leven het meest?

Maxi en muis

Beide op de kop

Waag het niet mijn muis te stelen!

Fijn weekend!

Gewoon omdat het kan

Waarom? Nou, gewoon omdat het kan. Dit is een zin die je mij heel vaak hoort zeggen. Zo bestelde ik  gewoon omdat het kon een doos vol Amerikaans veel te duur voedsel. Nadat ik op Teskuh.nl de website Usfoodz voorbij had zien komen, wist ik het meteen. Hier moet ik bestellen! Samen met twee vriendinnen plaatste ik dus een bestelling, en dit is wat ik allemaal heb gekocht.

Pindakaas en Pretzel M&M's. De pindakaas M&M's zijn apart maar lekker en de pretzel heb ik nog niet geprobeerd, maar iets zegt me dat die ook binnen no time op zullen zijn!

Corn Nuts, hele lekkere maissnack. Ik weet niet precies wat ze ermee gedaan hebben, het is niet gepoft want dan zou het popcorn zijn, maar het is wel 'luchtig' om het zo maar uit te drukken.

Ik ben gek op Snickers, en nog veel gekker op Snickersijs, maar amandelen zijn ook lekker. Dus ik ben heel erg benieuwd naar deze amandelsnicker! Daarnaast kocht ik nog een Hershey's chocolate bar omdat deze chocola die alleen in Amerika te koop is heel lekker schijnt te zijn. En weer met amandelen, omdat amandelen gewoon heerlijk zijn.

Ook hier ben ik heeel benieuwd naar, het is een soort ontbijtkoeksnack en die van mij is met chocolate fudge. Het coolste is nog wel dat het in de broodrooster kan. Dat MOET ik proberen. Ik weet wat ik vanavond als toetje ga eten... :D

Tot slot nog Skittels. Ik ben altijd al gek geweest op Skittels, de vrolijke kleurtjes en de fruitige smaken. In Amerika verkopen ze alleen veel meer smaken dan hier in Nederland dus kocht ik een zakje met 'Wild Berry'  en 'Crazy Cores' wat twee smaken in één Skittel is.

Yay, hartjesbokeh

En dit voor het geweldige bedrag van 12,-  Ik weet wel dat dat eigenlijk belachelijk veel geld is voor nutteloos eten, maar het is Amerikaans, en lekker! En daarnaast mag ik mezelf wel trakteren nu het bijna toetsweek is, vind ik zo ;)

Pippi Langkous

Ik moet toegeven dat ik er niet heel veel aan hoef te doen om op Pippi Langkous te lijken. Ik heb rood haar, in de zomer stik ik van de sproeten en als ik twee vlechten maak die ik met mijn handen omhoog houd mis ik alleen nog een aapje op mijn schouder om het plaatje compleet te maken. Als mensen dus 'Pippi Langkous' naar me roepen snap ik de gelijkenis.

Wat ik dan weer niet helemaal snap is dat zij denken dat Pippi Langkous een scheldwoord is, iets waar ik niet vrolijk van word. Maar dat is niet waar, want één ding moeten jullie allemaal toegeven, Pippi Langkous is ontzettend cool. En ik zal jullie vertellen waarom.

Ze heeft haar eigen huis.
En wat voor een huis?! Een prachtige villa in verschillende tinten met een grote tuin en een wit hekje en een naam; Vila Kakelbont. In de tuin staat een boom waar je in kunt klimmen en waar flesjes limonade uit komen. Dat wil toch iedereen?

Ze is ontzettend sterk.
Twee agenten in één keer optillen, en natuurlijk haar grote schimmel Witje, niets is te zwaar voor Pippi.

Ze heeft een hele originele naam.
Pippilotta Victualia Rolgordijna Kruizemuntina Efraïmsdochter Langkous. Het is misschien wat ongebruikelijk, maar cool is het wel!

Ze is iedereen te slim af.
De boeven, de agenten, de juffrouw, de moeder van Tommie en Annika, een bende zeerovers. Pippi is verschrikkelijk slim. (Al kan ze niet zo geweldig rekenen, want twee maal drie is niet vier en plus twee is al helemaal geen negen)

Ze staat op nummer 1 van 28 wereldvrouwen volgens Flow.
Haar karakter wordt er omschreven als 'lekker onaangepast en mondig' Eigenwijs is Pippi zeker, maar dat is maar goed ook, want anders had ze Taka-Tuka-land nooit kunnen ontdekken, toch?

Ik zou best Pippi Langkous willen zijn. Mijn spaghetti knippen met een schaar,  mijn vloer willen dweilen met twee borstels onder mijn voeten en hele theepartijtjes op stelten zetten door een gebaksgevecht te beginnen. Het enige waar ik een beetje mee zit is hoe ik mijn haar elke dag in twee rechtopstaande vlechten krijg. Haha.

Nee mensen, Pippi is geen scheldwoord, het is eerder een compliment!

Hebben jullie vroeger ook Pippi-films gezien?

The Untranslatables

Een tijdje terug las ik voor Engels het boek Happiness TM. Geweldig boek, maar dat heb ik al een keer gezegd. In het boek werd gebruik gemaakt van de zogenaamde 'untranslatables'. Dit zijn woorden die je niet naar een andere taal kunt vertalen in maar één woord. Bijvoorbeeld het Nederlandse woord 'gezellig' valt heel erg moeilijk te vertalen, en het is dus ook erg  moeilijk om aan een buitenlander duidelijk te maken wat je bedoelt.

Ik kocht op thebookdepository dus het boekje met 'the untranslatables' want ik was wel nieuwsgierig naar die woorden. Helaas kocht ik per ongelijk niet het boek dat de schrijver van Happiness TM gebruikt heeft voor zijn boek, maar dat mocht de pret niet drukken. Hier een paar untranslatables, met een speciaal voor jullie naar het Nederlands vertaald bijschrift :)

In het Frans kennen ze de uitdrukking 'rire jaune'. Dit betekent letterlijk 'je geel lachen'. Geel is een kleur die in de middeleeuwen werd toegekend aan Judas. Met je geel lachen wordt dus een soort lachen bedoeld waarmee je ware gevoelens over iets naar boven komen. Het is een lach die verraad dat je een ander aan het verraden bent.

De Duitsers hebben ook een paar mooie. Zo kennen zij het woord 'Torschlusspanik' wat letterlijk 'deursluitpaniek' betekent. Hiermee wordt de race tegen de biologische klok bedoeld. Daarnaast kennen ze ook het woord 'drachenfutter', letterlijk vertaald 'drakenvoer'. Dit woord wordt gebruikt voor iets leuks -chocola of iets dergelijks- dat wordt gegeven aan de vrouw wanneer de man later thuis is gekomen dan afgesproken. De vrouw, in dit geval dus de draak, wordt gevoerd met chocola, zodat de man ongeschonden  zijn gang kan gaan.

Als laatste nog een Italiaanse untranslateble. 'Attaccabottone'; een persoon dat verschrikkelijk langdradige verhalen ophangt waar je het liefst aan wilt ontsnappen, helaas gaat dat zelden gemakkelijk. Verder staan er in het Engelse boekje ook een paar Nederlandse untranslatables namelijk: uitwaaien (met een plaatje van een man die met zijn paraplu wegvliegt ;) , de doofpot, uitbuiken, krentenkakker, gezellig, en onderbuik(gevoel).

Een ding is zeker, met dit boekje kun je altijd erg intelligent voor de dag komen, en als dat niet lukt? Dan koop je gewoon wat Drachenfutter!

Spreuk

Deze spreuk op de flow 365dagen kalender (die wél 366 kaartjes heeft) deed mij denken aan een vreemde gewoonte van mezelf. Soms dan zit ik een beetje in het niets te staren en dan stel ik met mijn ogen scherp op de punt van mijn pen (of iets anders) om vervolgen  mijn ogen scherp te stellen op alles. Dat doet me dan weer denken aan het feit dat een lens van een fototoestel niets anders is dan een soort nagemaakt oog. Je krijgt met al dat scherpstellen dus iets à la dit:

"Met andere ogen naar dezelfde dingen kijken" deed me aan nog iets denken. Een poosje terug kocht ik bij de Hema een doosje met oogjes. Ik dacht 'alles ziet er vast leuker uit als het twee oogjes heeft'. Tot nu toe heb ik nog niet zo veel tijd gehad om bezig te gaan met mijn oogjesproject, maar hier zijn alvast twee foto's met oogjes. Zijn ze niet schattig?

Prettig weekend!

ps. plus 100 punten voor Blogger. Ik kan ein-de-lijk reageren op reacties :)

Update

Met deze boeken ga ik de komende tijd veel tijd doorbrengen
(gemaakt met mijn nieuwe mobiel :D)

Normaal gesproken ben ik een ster in het verbreken van stiltes. Vooral stiltes op school die bedoeld zijn om leerlingen hard te laten werken, of een 'awkward silence' die weet ik ook goed te verbreken. Dus de korte stilte op mijn blog moet ik ook maar weer doorbreken. Bij deze. BOE.

Wel kan ik voorspellen dat het de komende tijd iets stiller gaat worden. Toen we na de vakantie weer naar school gingen besloten alle leraren om de lesstof er in een hogere versnelling doorheen te jagen. Elke les begon met 'gelukkig nieuwjaar, en oh ja dit is een heel belangrijk jaar, jullie gaan examen doen, en het wordt geweldig (achteraf). Echt waar hoor. Maar eerst aan het werk ga maar honderdduizend paragrafen maken, deze week. En het MOET af.'

Ik heb het wel naar mijn zin hoor, er is geen moment waarop ik me verveel (wacht, dat is niet waar. Er zóú geen moment moeten kunnen zijn waarop ik me kan vervelen) want ik moet wel een boekverslag voor het een of ander maken, of heel hard aan de slag met mijn PWS. Al met al ben ik tot eind mei een druk bezet mens. Maar daarna ben ik vrij héél erg lang, en heb ik een papiertje op zak waar ik iets mee kan. En met dat in gedachte sleep ik me er wel doorheen.

Dus iets minder updates dan gebruikelijk, mijn hoofd  is nu bezig met het berekenen van afgeleiden van kettingfuncties (wiskunde) zich aan het afvragen hoe ik het ooit voor elkaar krijg om al die boeken te lezen voor mei én mijn PWS af te maken. Maar het gaat lukken. Watch me! ;D

ps. Ben je toevallig heel erg geïnteresseerd in filosofie of studeer je het, of je is je moeder filosoof, zou je me dan een mailtje kunnen sturen? Ik zoek nog een paar mensen die iets zinnigs kunnen zeggen over het vrije wil debat en daar een open vraag over willen beantwoorden voor mijn PWS.

Frans

Ik heb nu al vijf jaar lang Frans en ik vind het verschrikkelijk. Ik vraag me serieus af hoe ik ooit mijn mondeling ga overleven, en ik weet nu al dat ik vooral 'je ne sais pas' en 'je ne comprends pas' ga zeggen. Voor Frans, en ook voor andere talen, moet je vaak zinnetje leren. Een nutteloze bezigheid die je niet erg ver gaat brengen want de dag - en als je geluk hebt de week - na de SO ben je alles toch alweer vergeten. En dan heb ik het nog niet eens over de zinnetjes zélf. Ze slaan nergens op! In de eerste moesten we leren 'wat voor kleur haar heb jij'. Eeuhm, wat is er met mijn ogen gebeurd dat ik dat moet vragen?

bron

En ook nu moet ik nog steeds zinnetjes leren waarvan ik weet dat ik ze never nooit niet nog eens ga gebruiken. Als ik in Parijs ben was ik niet van plan om te zeggen 'Er zijn talrijke voorbeelden van optimisme' of 'De dood van een huisdier maakt kinderen altijd droevig'. Nee, het spijt me. Ik ga vooral dingen zeggen als 'ik wil dat en dat hebben', 'hoeveel kost dat' en 'spreekt u ook Engels?'. Maar om het boek toch nog een kans te geven heb ik een gesprek gemaakt tussen twee mensen met allemaal zinnetjes uit mijn Franse boek die ik voor de volgende SO moet leren. ze zijn cursief gedrukt. Enjoy!

"Bent u mevrouw Frites? Aangenaam!"
"Ja ik ben mevrouw Frites jullie gids."
"Ik vrees dat mijn moeder niet in staat is alleen te leven."
"Ach..  wat... eeuh. sneu."
"Gelukkig zijn goede gewoontes een voordeel in het leven."
"Ja... nou!"
"Ik ben erg ongerust dat mijn vriendin Suze er nog niet is."
"Zij komt niet. Helaas."
"Ach, het is een zeer gevoelige vrouw! Wij betreuren haar afwezigheid."
"En uw vriend George dan? Zijn aanwezigheid is echt noodzakelijk."
"Hij komt zelden op tijd vooral als hij slecht geslapen heeft. Daarnaast is hij jaloers op ons vanwege onze resultaten en hij zucht alleen nog maar van wanhoop."
"Welke resultaten?"
"Examenresultaten. De examenopgaven waren dit jaar bijzonder moeilijk. Maar zullen we maar beginnen aan onze rondleiding, daar is George al."
"Wat u voorstelt is volkomen goed!"
*lopen een stuk*
"De Seine is een rivier die door Parijs stroomt. De bron van de Seine is niet erg ver van Parijs."
"Wat is de lengte van die brug? Je moet dit onderwerp grondig bestuderen hoor!"
"Ik weet het niet precies maar een storm kan veel schade veroorzaken."
"Dat brengt ongeluk!"
"Wist u dat de gemiddelde leeftijd van een Europeaan sinds de afgelopen eeuw is toegenomen?"
"Dat is een aanzienlijke verbetering!" 
"Zeker"
*einde rondleiding*
"Gelukkig was er niets overbodigs in uw toespraak maar toch heb ik besloten niet te betalen."
"Wij hebben uw gebaar niet kunnen waarderen"
"Het spijt me"
"We zijn ver verwijderd van een oplossing. Het duurt allemaal eeuwig"
"Ik voel me wat bedroefd"
"U kunt ook gewoon betalen hoor, dan is er geen probleem."
"De menselijke ziel is ondoorgrondelijk..."


Moeten jullie ook altijd van die zinvolle zinnen leren?

Koffieleuten

bron

"Wat nou als we geen vrije wil hebben hè -stel je voor- wat dan?"
"Nou, dan zouden onze keuzes dus gedetermineerd zijn."
"Ja, en dat zou betekenen dat we technische gezien al onze handelingen zouden kunnen voorspellen."
"Hè bah Thea, daar wil ik het niet over hebben hoor."
"Waarom niet?"
"Ik heb er helemaal geen zin in om me in te denken dat we helemaal geen kéús meer hebben, helemaal niets!"
"Wat is daar dan zo erg aan?"
"Nou, stel je voor, je bent in een winkel en je zit te twijfelen tussen een pak koekjes, of toch chocola."
"Hmm"
"En jij zit maar te denken, wat zal ik nemen, koekjes of chocola?"
"Hmm"
"Nou, dan wil je toch het gevoel hebben dat je een keuze hebt?!"
"Want?"
"Omdat... omdat... Nou, gewoon. Anders heeft dat twijfelen toch helemaal geen zin"
"Maar Babette, twijfelen heeft nooit zin! En daarnaast zou ik gewoon chocoladekoekjes nemen want dan heb je chocola én koekjes"
"Thea, nu moet je toch echt ophouden."
"Ophouden, waarom?"
"Het is best belangrijk om het gevoel te hebben dat je een keuze hebt, anders kun je net zo goed voor de trein springen, dan maakt het allemaal niet meer uit."
"Tuurlijk niet."
"Jawel hoor, en daarnaast gaat onze samenleving er ook helemaal aan, ik bedoel niemand is nog verantwoordelijk, iedereen kan maar doen en laten zonder dat iemand daar op aangesproken kan worden. Mijn lieve kleine Petertje zou zomaar vermoord kunnen worden, en de dader mag leuk vrij rondlopen, want ja 'hij kon er niets aan doen'."
"Babette rustig aan, denk aan je bloeddruk! Neem nog een kopje koffie."
"Ik neem géén koffie, en ik bén rustig!"
"Oké, je bent rustig. Maar goed, allereerst blijft het gevoel dat we een keuze hebben wel bestaan hoor. Het heeft ons al die jaren voor de gek gehouden, dus waarom zou het er nu opeens mee ophouden?"
"Hmpf."
"En verder kunnen we mensen misschien niet meer verantwoordelijk houden, maar wel aanspreken op hun slechte gedrag. We kunnen de moordenaar niet opsluiten omdat hij moet boeten voor iets waar hij niets aan kon doen, maar we kunnen hem wel opsluiten omdat hij bijvoorbeeld een gevaar voor de samenleving vormt."
"Hmpf"
"Daarnaast is het ook zo dat jij ook niet nu plotseling gaat moorden en stelen als je weet dat we geen vrije wil hebben en dus niet verantwoordelijk gehouden kunnen worden. Of wel?"
"Nou.."
"En verder..."
"Stop, stop, stop! Ik heb het begrepen ik zat er een beetje naast."
*mompelt* 'een beetje..?'
"Nog een kopje koffie voor de schrik?"
"Ja. Vooruit, maar Thea?"
"Ja Babette?"
"Als we geen vrije wil hebben hè, en alles voorbestemd is..."
"Nou wat?"
"Dan kon ik er lekker helemaal niets aan doen dat ik zo reageerde en dat ik dat onbetaalbare porseleinen beeldje van je moeder heb gebroken gisteren. Hah!"
*zucht* "Ja Babette..."

Twaalf jaar en ouder

Ik ben inmiddels bijna achttien, en toch -vraag me niet waarom- voel ik me nog steeds aangesproken als ik dit logo zie. Als ik dit zie denk ik altijd 'help nu mag ik de film niet kijken' en 'zou de film niet te eng zijn', en dat terwijl ik de twaalf allang (5 jaar) voorbij ben! Ik voel me bedreigd door een klein zwart met wit pictogrammetje... best zielig als je er zo over nadenkt.

Ik heb het niet bij die voor zes/negen jaar en ouder, alleen bij twaalf, zestien (wat ik ook al geweest ben) en achttien jaar en ouder films. (maar over het algemeen kijk ik geen achttien jaar en ouder films want er zit óf teveel geweld in naar mijn smaak óf er staat ook een pictogram met vier voetjes bij) Misschien heeft het er wat mee te maken dat zes en negen elk uit één cijfer bestaat en de rest uit twee? Ik zou niet weten waar het anders aan moet liggen.

Het stomme is dat nu ik dit plaatje op mijn blog heb gezet het zelfs fout voelt om op mijn eigen blog te kijken, zo veel impact heeft die boosaardige twaalf op mij!

Herkenbaar, of ben ik de enige die bij het twaalfje blijft hangen?

Fotograaf

Kijk, ik mag fotograferen dan erg leuk vinden, maar als er niemand is die model voor mij wil staan, ik geen zin heb om naar buiten te gaan en ik alle kleine prulletjes op mijn kamer al heb vastgelegd, wat moet ik dan? Uit pure wanhoop wend ik me dan tot de spiegel om zo mijn camera en mezelf op de foto te zetten. Want ikzelf ben natuurlijk wel bereid om model te staan voor mezelf. Haha.

Ik durf te wedden dat bijna iedereen met een (DSLR)camera wel een een soortgelijke foto van zichzelf heeft zoals hierboven afgebeeld. Ik heb mijn bestanden eens uitgeplozen en kwam erachter dat ik er eigenlijk best wel veel had.Oeps. De oudste stamt nog uit 2010 (nog, want dat is dus nu al twee jaar geleden) en de nieuwste is van een paar weken terug, toen ik ook die orchidee fotografeerde.

Je hebt  gewoon van die momenten dat je iets wilt fotograferen, maar je weet niet wat. Dan komen er bij mij altijd hele fantasieloze foto's uit zoals 'potje met pennen', 'boeken op kleur' en 'mobieltje aan de oplader'. Meestal zijn dat de momenten waarop ik van die foto's maak zoals hierboven. Ze zijn useless want als iemand een foto van je wil ophangen doet ie dat waarschijnlijk niet als jij een camera voor je gezicht hebt. Daarnaast ga je ze waarschijnlijk zelf ook niet gebruiken, en toch heb ik ze bewaard, omdat... het heeft wel wat. Vraag me niet waarom, maar ik vind het wel wat hebben. De fotografe en haar gadget. 

Heb jij weleens zo'n soort foto gemaakt?

1 jaar

Wohooo een nieuw jaar, een nieuw begin, een schone lei. Iedereen stopt spontaan met roken, te veel eten of een ander bad habit, om er vervolgens binnen drie maanden toch weer aan toe te geven. Daarom heb ik zelf geen goede voornemens voor dit jaar - ik weet uit ervaring dat dit niet werkt -  ik zie wel hoe het loopt.

bron

Precies een jaar geleden ben ik begonnen met schrijven op dit blog met het voornemen het een jaar bij te houden. En wauw, het is me gelukt! Het is het eerste goede voornemen ever dat ik waarmaak Dat is helemaal een wonder als je weet dat ik minimaal zes dagboeken heb die allemaal nog lang niet vol zijn en de tijd tussen de geschreven stukjes varieert van een uur tot een jaar. Als ik iets echt graag wil, of me voorneem om iets te doen wil ik datgene ook de hele tijd doen. Dus toen ik voor het eerst een dagboekje kreeg wilde ik er de hele tijd in schrijven. Niet maar één keer per dag, nee, nu en straks, en vanmiddag, en vanavond. Na een tijdje ben ik alleen niet zo willing meer en verwaarloos ik het boekje tot ik een paar dagen/maanden/jaren later weer een opleving krijg en denk ik wil NU weer beginnen in een dagboek.(Dat is trouwens ook de reden waarom ik er zoveel heb, ik wil dan namelijk ook in een nieuw dagboek beginnen.)

Maar op dit blog is het me wonder boven wonder gelukt om iets een jaar lang vol te houden en bij te houden. Want op momenten dat ik heel erg graag wil bloggen schrijf ik een stuk of vijf blogjes die ik dan in de planning zet, en op momenten dat ik geen inspiratie heb, heb ik vaak nog wel een paar blogjes achter de hand. Perfect dus!

Het afgelopen jaar schreef ik 145 stukjes, kreeg ik 1092 reacties, werd mijn blog bijna 18.000 keer bekeken en ging het aantal volgers van 0 naar 80. Ik ben zo blij met alle reacties die ik krijg en heb op mijn stukjes! Heel, heel, heel erg bedankt daarvoor mensen! (Dat is nogal  onpersoonlijk, maar om jullie allemaal bij naam te noemen, daar wordt dit blogje een beetje lang van... Haha.)