En dat is hoooooonderd

Dit is mijn honderdste blogpost. Honderd alweer! En daarom hier een paar cijfertjes die voor jullie misschien wel helemaal niet zo interessant zijn, maar voor mij wel :D

Dit is mijn 100ste blogpost

Ik blog nu 8 maanden op dit blog.

In totaal 241 dagen.

In al die dagen heb ik 8794 pageviews gehad. (op naar de 10.000)

159 pageviews op één dag is mijn record.

Op mijn smartphonepost had ik 16 reacties!

19 mensen uit de Dominicaanse Republiek hebben mijn blog bekeken.

Mijn meest bekeken post is mijn Cowboysbag post, in totaal 232 pageviews.

Vandaag hebben 22 mensen mijn blog bekeken

Ik heb 35 volgers via bloglovin, en 18 (één onzichtbare) via GFC.

Dat zijn in totaal 53 volgers *happy face*

 

Voor alle mensen die mij volgen via bloglovin, laat eens een reactie achter, ik vind het leuk om te weten wie mij volgen!

Ik vind het altijd leuk als ik reacties krijg op mijn blogjes, dus dank jullie wel daar voor! En eigenlijk is het idee dat mijn blog gelezen wordt door mensen al een stimulans om er mee door te gaan, dus ik ga fijn verder. ;D

Hoe zit het met jullie? Hoe lang bloggen jullie al?

Quotes

Tijdens mijn zoektocht naar goede  plaatjes voor bij mijn artikelen kom ik vaak meer leuke plaatjes tegen dan dat er in het artikel zelf passen. En vaak hebben de plaatjes dan niet zo heel veel te maken met het artikel maar ze zijn wel heel leuk, dus sla ik ze op. Nu heb ik dus een computer vol leuke plaatjes maar ik doe er niet zo heel veel mee. Hier dus een paar plaatjes die ik wel geweldig vind, maar niet in mijn andere artikelen passen. Enjoy! En, oh ja, zoals gewoonlijk komen de plaatjes van weheartit.

Ik word echt extreem vrolijk van dit plaatje!

 

Vlieland

En toen was ik alweer terug van onze midweek Vlieland. Natuurlijk willen jullie nu allemaal weten wat voor spannende dingen ik heb beleefd. Of ik nog half ben verdronken in zee (Haha, dacht het niet veel te koud!) en of ik nog ben aangevallen door een of ander beest (Ja, door een geitenbeeld! Vraag maar gewoon niet hoe dat kan.)  en daarom komt hier een klein verslagje over mijn vakantie.

Omdat ik zelf al bijna in slaap val bij het idee dat ik een verslag van alle dagen moet gaan maken, schrijf ik gewoon een paar hoogte-, diepte- en random punten op. Het is niet op chronologische volgorde, maar (hopelijk) wel leuk om te lezen.

- We kwamen er achter dat we heel hard faalden in kampvuur maken. Na het een paar keer geprobeerd te hebben besloten we om onze takken aan de buren te geven. Die hadden een fles spiritus en hadden dus binnen no time een vuurtje. (maar dat is natuurlijk heel hard vals spelen)

ons falende kampvuurtje

- Vooruit jullie krijgen uitleg over de stenen geit. Ik had midden in het geweldig grote dorp besloten dat ik met een geitenbeeld op de foto wilde, dus ik klom erop. Toen de foto eenmaal genomen was klauterde ik er weer af, maar toen stootte ik mijn enkel heel hard tegen de hoorn van die stomme geit. Toen ik het beest eens flink aan het uitfoeteren was zag ik opeens een klein meisje staan dat mijn woedende tirade gehoord had. Met grote ogen staarde ze me aan en zei 'Wat?'. Toen heb ik maar gezegd dat die geit mij pijn had gedaan en dat ik hem daarom niet zo lief meer vond, en maakte me daarna snel uit de voeten.

- Ik snap de lol niet van de afkorting 'Vlie'. overal en nergens zijn dingen te verkrijgen met 'I 'hartje' Vlie'.Wat een nare afkorting! Is het teveel gevraagd om het woord Vlieland volledig uit te spreken? Vlie is echt de meest verschrikkelijke afkorting ever. 

- De eerste nacht waren het niet onze luidruchtige buren die ons wakker hielden, maar de bewakers die er voor moesten zorgen dat het stil was.

- Het is verboden om met (brand)hout over de camping te lopen, maar wietplantjes op tafel wordt niet moeilijk over gedaan.

- Eilandbewoners hebben vast hele getrainde kuitspieren. Ze moeten voortduren duinen op en af fietsen/lopen. En dat denk ik omdat ik niet zulke getrainde kuitspieren heb...

- Ik heb de allersneuste vuurtoren ooit gezien. Het is de kleinste van Nederland, en de duin waarop hij staat is nog meegerekend ook. Daarnaast heeft hij als bijnaam 'de rode dwerg' en kost het 2.75 om die twee trapjes op te mogen lopen.

- Ik vraag me af waarom ze op Vlieland kaarten met 'Groeten van Terschelling' en magneetjes met 'Schiermonnikoog' erop verkopen. Iemand een idee?

- Spaanse martel kaartspelletjes zijn niet cool, Skip-bo daarentegen wel!

- De ober wordt chagrijnig als je zeven chocolademelk besteld, want dat duurt een eeuwigheid. Hij wordt nog chagrijniger als je dat de volgende avond weer doet.

- Ik heb bruinvissen, spugende oesters, hele kleine krabjes ter grootte van mijn nagel,  levende en dode krabben, dode oesters, door mij vermoorde oesters (heel hard stukslaan in de hoop op een parel), héél veel meeuwen en een kwal gezien.

- Neem nooit drie fullsize flessen met saus mee. Het komt namelijk NIET  op. We hebben saus gedeeld met al onze buren, en toch hielden we nog over.

- Gelijk de eerste dag op de boot ben ik verschrikkelijk verbrand. Ik loop nog rond met een knalrode neus.

- Ik zal nooit bruin worden. Zie foto... Het ene been is van mij, en het andere is van een van mijn vriendinnen.

- Terwijl de andere kampeerders discussies hielden of ze voordat ze uit gingen zich alvast lam gingen drinken, of nadat ze uitgingen zich nog lammer gingen drinken, dronken wij thee en limonade.

- Het is verboden om te bellenblazen op de camping. :(

- Je hoeft geen apart zakje zand mee te nemen, want er komt sowieso een  half strand uit je schoenen, kleren en koffer gerold als je weer thuis bent!

Op de fiets.

Ik ben op dit moment heel hard aan het afkicken van ons dagelijkse ijsje, maar geen zorgen, dat komt helemaal goed!

Ben jij weleens op vakantie geweest op een van de Waddeneilanden?

Social Media?

Allereerst hoop ik voor mezelf dat het nu prachtig weer is, en ik niet alweer thuiszit met een driedubbele verkoudheid en honderden zakdoekjes. Maar goed, Social media. of eigenlijk: de stiekem helemaal niet zo sociale social media. Het woord sociaal zit erin, dus denkt iedereen die er vrolijk aan meedoet ook gelijk dat ze sociaal aan het doen zijn. Sociaal wordt over het algemeen als 'goed' gezien, dus denken ze ook nog dat iets goed doen. Helaas mensen. Jullie hebben het mis, en ik zal jullie eens vertellen waarom.

Social media mag dan klinken alsof het goed is voor je social life, maar (er is altijd een maar) ik weet niet hoe je social life er voordeel mee doet als je bij iemand op visite bent en ondertussen de hele tijd twittert. Vooral niet als  je dingen twittert in de trant van 'zucht moet met mijn vriendin mee naar haar ouders #geenzin, Ik lust geen pruimentaart, dat zou ze haar ouders toch verteld moeten hebben #ugh, Dat kleedje aan de wand BOEIT ME NIET, Hoe lang duurt deze kwelling nog #help. En als vriendinlief dan beleefd vraagt of je je even bij het gesprek wilt houden, zeg je 'jaahaaaa'. Lekker sociaal.

Of mensen die voortdurend op hun smartphones kijken, twitteren, facebooken etc. Als je in een stad loopt hoef je maar om je heen te kijken en je ziet al die mensen 'sociaal doen' op het web, terwijl ze de in de 'echte wereld' helemaal niet zo sociaal zijn, omdat ze voortdurend op hun telefoon, laptop of iPad zitten, en de mensen om zich heen geen blik waardig keuren. Hoezo sociaal?

Dan heb je nog de koppeltjes die allebei op het internet zitten en elkaar voortdurend smsen, maar in real life amper iets tegen elkaar zeggen. Of wat dacht je van de reclame, waarin die jongen op de bank zit en zijn moeder belt om te melden dat de pizzabezorger er is en 'of ze even open wil doen'. Waar zijn we mee bezig mensen?

Tuurlijk ben je aan de ene kant sociaal bezig op het web, maar sorry hoor, de echte wereld gaat toch echt voor. Daarnaast heeft een 'hoe-gaat-het?-met-mij-gaat-het-goed!-tweet' veel minder effect op iemand dan een goed gesprek in real life. Dus mensen, sluit je computer af en ga eens lekker socializen met de mensen om je heen!


Wat vind jij, is Nederland socialer geworden door de komst van social media?

Zou je denken?

Ik ben nu een blogpost aan het schrijven. Dat is wat je zou denken. Maar wie zegt dat mijn lichaam überhaupt bestaat? Misschien besta ik alleen uit hersenen in een bak die worden aangestuurd door prikkels, waardoor het lijkt alsof ik besta en een lichaam heb, en het lijkt alsof mijn vingers nu de woorden typen die ik typ. Hoe definieer je het 'ik', wat is dat eigenlijk, datgene wat jou jou maakt, en mij mij? Je verandert voortdurend, elke zeven jaar zijn je cellen totaal vernieuwd en is er geen enkele cel meer over van je 'ik' van zeven jaar geleden.


- Als je na dit stukje afhaakt, lees in ieder geval het laatste stukje nog even -

Wie mijn blog volgt zal misschien hebben gezien dat het boek Zou je denken? al een eeuw in mijn 'currently reading' vakje staat. Het klopt wel, ik was het boek de hele tijd aan het lezen, maar ik heb tussendoor twee andere boeken gelezen. Vandaar dat het wat lang duurde. Verder is de stof die er wordt behandeld in het boek ook niet iets wat je even 'snel doorleest'. Sommige zinnen heb ik vier keer moeten overlezen voordat ik begreep wat er mee werd bedoeld.


Bol.com over het boek:
Inleiding tot de filosofie in romanvorm. Het verhaal, dat is gesitueerd in een soort filosofisch hiernamaals, De Ideeenwereld, gaat over een weddenschap tussen de optimist Socrates en de pessimist Wittgenstein over de waarde van filosofie voor het dagelijks leven. Als proefpersoon wordt de argeloze scholier Ben naar de filosofenwereld gehaald en in aanraking gebracht met discussies over vragen als: hebben we een vrije wil? Is geluk leerbaar? Bestaan platoonse Vormen? Kunnen dieren denken? Enzovoorts.


Toen ik dit las dacht ik. What the hell. De Ideeënwereld is van Plato, en dat is géén hemelachtige plaats, en Socrates en Wittgenstein hebben er al helemaal niets mee te maken. Toch begon ik met lezen en ik vond het stiekem een heel leuk boek. Ik weet niet honderd procent zeker of het heel erg geschikt is voor mensen die NIETS van filosofie afweten. Hier en daar vond ik het ook pittig, maar het grootste gedeelte herkende ik uit de lessen die ik heb gehad. Je leert de filosofen gaandeweg kennen, en er worden op Wittgenstein en Socrates na niet heel veel filosofieën van 'grote filosofen' aangehaald. Juist de wat minder bekende filosofen kwamen aan het woord. Wat wel eens leuk is voor de verandering


Ik vond het wel wat afleidend dat de schrijfster de hele tijd van haar onderwerp op iets totaal anders overgaat. Zo houden de filosofen tussen hun filosofische discussie in een discussie over aardbeien- of perzikyoghurt. Dan zaten ze over de 'waarheid' te praten, hadden ze het opeens over yoghurt. Dit werkte niet zo goed voor mij, want dan was ik telkens afgeleid. Ik denk wel dat dit voor mensen die niet gewend zijn om lappen droge tekst te lezen fijn is, want ze haken zo minder snel af.


Wel lezen: Als je geïnteresseerd bent in filosofie al is het maar een beetje. Het is een goede inleiding want ik heb mijn halve schoolboek voorbij zien komen.
Niet lezen: Als je een simpel vakantieromannetje zoekt, want dat is dit niet.


Als allerlaatste nog een voorbeeld wat ik echt geniaal vond. 


Stel: Alles wat je weet is een bal, al het weetbare is het universum, en alles wat je niet weet de oppervlakte van de bal. Hoe meer je weet, hoe groter de oppervlakte van de bal, dus hoe groter het vlak, of het besef dat je eigenlijk niet zo heel veel weet.


Love it. Filosofie blijft leuk!

Ov-avonturen: deel II

Naar aanleiding van mijn buschauffeur-post schreef iemand dat ze wel meer wilde weten over de 'avonturen' die ik heb beleefd met het openbaar vervoer. Aangezien ik al vijf jaar hetzelfde stukje op en neer rijdt heb ik het een en ander wat meegemaakt. Dus lees en huiver:

Afzetter
Het was een donkere avond en ik moest terug met de bus. Nadat ik op een geleende fiets vanuit een of ander zielig klein dorpje naar de bushalte gefietst was kwam de bus er al gelijk aanrijden. Heel erg hard. De superoplettende buschauffeur zag mij over het hoofd in het donker, en daarnaast reed hij natuurlijk veel te hard. Een kaartje naar mijn woonplaats kost drie euro. Ik leg dus drie euro op de kassa van de bus (heeft zoiets ook een degelijke naam?) en vraag om een dalkaartje. De buschauffeur kijkt nors op en zegt 'Nee, mevrouwtje dat is vijf euro.' Ik leg hem uit dat je met een dalkaartje geen opstapstrip hebt en het dus echt drie euro is, en als bewijs haal ik de kaartjes van de vorige ritten tevoorschijn. Helaas is dit een erg ongelovige en bovenal zelfingenomen buschauffeur, want ik kom aan die drie euro kaartjes omdat AL zijn collega's het fout hebben gedaan. Ja vast. Dus ik tover met tegenzin een tientje tevoorschijn. De buschauffeur geeft mij het kaartje en mijn wisselgeld, en ik ga zitten. Toen zag ik dat die gemenerik mij ook nog eens te weinig geld had teruggegeven. Leuk, maar om daar stennis over te gaan schoppen als je heel erg graag naar huis wilt na een lange dag... Nee, hij dreigde eerder ook al om mij niet mee te nemen. Evil busdriver!

Fire
Vroeger gebeurde het regelmatig dat de (sorry, het is nu eenmaal écht waar) VMBO'ers die achter in de bus zaten, het een erg leuk grapje vonden om de stoelen in de fik te steken. 's Ochtends zaten wij dan ook vaak in de brandlucht. En er zitten ook nog van die leuke plastic uitklapbare klepjes aan de stoelen, en die stonken nog harder. Wat. Een. Lol. En om hun laffe daad nog eventjes 'ongedaan te maken', spoten ze daarna de bus vol goedkope mannendeo. Zucht...

ps. Ik zit nu lekker op Vlieland voor een weekje, maar ik heb wel een aantal posts ingepland om jullie bezig te houden. :)

foto via weheartit

Het fijne leven zonder een smartphone.

Dagelijks zie ik ze. Overal om me heen. Jij ook, nog erger misschien ben jij wel één van hen. Ik heb het hier over de smartphoneverslaafden. Zelf heb ik geen smartphone, ik heb een al drie jaar hetzelfde mobieltje. Een rode Sony Ericsson, die behalve kan bellen en smsen ook nog de leuke (maar eigenlijk onnodige) functies heeft dat ik er foto's mee kan maken, spelletjes op kan spelen en muziek mee kan luisteren.

Als je geen smartphone hebt, hoor je er tegenwoordig bijna niet meer bij. Wat, geen internet op je mobiel? Hoe kun jij leven? En om maar eens een vooroordeel de wereld uit te helpen, zal ik jullie eens vertellen hoe fijn het is om smartphoneloos te zijn.

Kosten - Allereerst scheelt het natuurlijk heel erg in de kosten. Ik heb een prepaidkaart van Kruidvat en betaal 5 cent per sms. Je kunt 12 euro per keer opwaarderen (of meer, voor wie daar zin in heeft) en daar doe ik ongeveer drie maanden mee.

Verplichtingen - Alle verplichtingen die je hebt als smartphonehouder, daar heb ik lekker geen last van. Ik hoef niet elk klein dingetje te tweeten (ik ben nu hier en hier, en eet dit en dit #feest) Dat soort tweets beschouw ik meer als een soort 'oh, ik heb een smartphone, laat ik zorgen dat iedereen weet dat ik hier internet heb en in een chic restaurant een of andere duur onuitspreekbaar gerecht aan het eten ben'. Dagelijks zie ik heel erg veel van die tweets voorbij komen. Ik twitter alleen maar als ik op de computer zit, en ja dat is best vaak. Maar als ik een smartphone zou hebben zou dat zeg maar nog vele malen vaker zijn, want ik zou altijd en overal jullie kunnen vertellen hoe leuk, of hoe niet leuk iets is. (en geeft toe, daar zitten jullie ook niet op te wachten)

Geen excuus - Je hebt internet op je mobiel en als leuke extra (of was het andersom?) kun je er ook nog mee bellen, je bent dus eigenlijk nooit meer onbereikbaar. Klinkt misschien als een voordeel, maar is het soms ook niet. Want heb je dat ene belangrijke mailtje niet op tijd gelezen is het 'je hebt toch internet op je telefoon'. Nu kunnen jullie wel beweren dat als je écht onbereikbaar wilt zijn je je mobiel uit kunt zetten. Maar geef toe. Dat doe je niet. Als smartphonebezitter weet je wel beter.

Verslavend - Het is extreem verslavend. Zo zie ik vaak onder de saaie wiskunde- of welke andere les dan ook,  mensen naar elkaar twitteren, hyven en facebooken. En na de tijd maar zeuren dat ze 'niet voldoende uitleg' gekregen hebben. Juist ja. Dat dacht ik dus even niet. Als ze thuiskomen: eerst even alle social networks checken, voor ze ergens na toe gaan, tijdens de rit dat ze ergens naar toe gaan, als ze ergens aankomen en als ze weer weggaan. Eerst even checken of er niet iets 'belangrijks' gemist wordt.

Betweters - Smartphonebezitters weten ook altijd alles beter (en anders de autocorrect wel, check www.smartphowned.com) want ze hebben altijd toegang tot websites zoals wikipedia. Maar stel je voor, je bent een gesprek met iemand aan het houden over piano's. Toevallig weet jij heel veel van piano's af, en vertel je over leuke houtsoorten en pianostemmers blablabla. En dan komt zo'n akelig smartphonepersoon en zegt 'Ja, je hebt helemaal gelijk, maar hier op mijn telefoon staat het net iets beter uitgelegd, en wist je trouwens dat piano's al sinds dan en dan bestaan, en kijk er is ook nog een wikipediapagina over de viltstrook van een piano. Interessant zeg!' voor je het weet is het hele gesprek overgenomen door de smartphone, en heeft jou gesprekspartner daar alleen nog maar oog voor. Leuk...

Ik heb geen smartphone, maar dat betekent natuurlijk niet dat ik er niet één wil. Dus wil iemand me ervan overtuigen dat ik ongelijk heb, stuur me dan een iPhone of Blackberry toe, misschien zie ik alles dan opeens wel heel anders... ;)

Heb jij een smartphone?

foto's via weheartit 

Het treinavontuur van Kim en Ariska

Zonnebrillen, zomerjurkjes en ijsjes. Ik zag het al helemaal voor me. Met twee treinkaartjes en alleen de nodige bagage gingen Kim en ik maandag op pad. Helaas regende het keihard dus vielen de zonnebrillen en al het andere zomerse spul een beetje in het water, en zat ik in plaats daarvan met mijn dikke trui aan in de trein. Maar dat mocht de pret niet drukken want we zouden het avontuur eens opzoeken, lekker de wijde wereld in zonder doel. Alleen hield de wijde wereld op ongeveer ter hoogte van Utrecht...

Nadat we eerst naar onze geweldig provinciehoofdstad Leeuwarden gereisd waren, stapten we op de eerste de beste trein die we tegenkwamen: de trein naar Schiphol. Binnenin de trein hadden we ons net lekker geïnstalleerd toen Kim opmerkte dat we in een stiltecoupé zaten. Ik heb nogal een trauma aan stiltecoupés overgehouden (ooit een keer gedacht dat die dingen geluidsdicht waren, mama en ik kwamen terug van Tarzan waren in the mood liedjes aan het zingen tot de conductrice langskwam met het vriendelijk verzoek om alsjeblieft te stoppen, want 'de hele trein kan meegenieten'. Oeps!) en daarnaast is Kim + Ariska absoluut het tegenovergestelde van stil, dus moesten we maar weer verhuizen.

Om ons wat te vermaken tijdens de lange treinreis had ik bedacht om wat post-its en pennen mee te nemen. Daar zouden we dan een leuke opbeurende spreuk opzetten en de url van ons blog. Zo hadden we iets te doen, kreeg ons blog meer naamsbekendheid (al betwijfel ik of er iemand die dingen heeft gelezen, misschien de schoonmaakster en die heeft ze vast weggegooid) en kon ik weer iets van mijn 101 in 1001 dagen lijst afstrepen. Hoera!

Na een hele lange zit in de trein besloten we om in Zwolle uit te stappen, maar daar gingen we ook met de eerste de beste trein weer weg. Er was echt niets te beleven. Tenzij je bouwvakkers en dichte winkels heel erg leuk vind, want op dat gebied was er genoeg te beleven. 'De eerste de beste trein' ging naar Utrecht, en daar stapten we uit voor een bezoekje aan de Starbucks. We deelden een Classic Hot Choc en een Lemon Frappuchino. Ja, het was belachelijk duur, maar het was ook héél erg lekker! Voordat we een trein verder namen, namen we eerst even een kijkje in Hoog-Catharijne, het huuge winkelcentrum op Utrecht Centraal.

Voor we het wisten hadden we daar al een uur rondgedoold en ach, we konden daar nu net zo goed blijven. Het winkelcentrum is heel erg groot en - hoe cool is dat- ze hebben een glijbaan in de V&D. Een glijbaan! Natuurlijk moesten wij die ook proberen. Er stond op het bordje alleen dat je vanaf drie jaar van de glijbaan mocht en dat je je kind moest uitleggen dat hij of zij tien seconden moest wachten nadat het andere kindje vertrokken was, en dat hij of zij niet in de glijbaan mocht lopen, zitten of andere dingen mocht doen behalve naar beneden glijden. Nadat Kim dit aan mij had uitgelegd en ik aan haar, vonden we dat we aan alle eisen voldeden om de glijbaan af te gaan. Neem dit van mij aan: je bent nooit te oud voor een glijbaan!

Utrecht is een hele leuke, maar ook mooie winkelstad ben ik achtergekomen! Bij de Pro vonden we beide onze droomschoenen. Kim haar lichtgele All stars, ik mijn lichtblauwe, precies in onze maten én in de aanbieding. Helaas had ik tien euro te weinig. Kim zei dat ze wel wilde voorschieten, en net toen ik ja wilde zeggen schoot ik in de lach. Als ik die schoenen zou kopen, en Kim mij wat zou voorschieten zouden we geen eten meer kunnen kopen de rest van de dag. Dus het was kiezen: droomschoenen en de rest van de dag geen eten of eten en geen droomschoenen. :( Kim kocht haar droomschoenen wel, en toen konden we gelukkig Utrecht verlaten zonder te bedelen om eten.

De terugweg verliep niet zonder de nodige moeilijkheden, maar het was een hele geslaagde dag. We hebben veel gelachen, rondgelopen en leuke winkeltjes gezien. Binnenkort gaan we nog een keer, hopelijk is de 'wijde wereld' dan toch iets verder is dan Utrecht Centraal!

Heb jij weleens een treinreis gemaakt zonder doel?

ps. Heb je zin om dit ook eens te proberen of wil je ergens goedkoop heen? Er zijn op dit moment dagkaarten voor €14,- te koop bij de Albert Heijn!

My very first GIF

Laatst vroeg ik op twitter, of iemand een website wist waar ik gif's kon maken. Olga reageerde heel snel en toen ben ik aan de slag gegaan met picasion. Dus hier issie, my very first GIF. Ik vind het er altijd zo leuk uitzien. En het is een leuke manier om een aanntal foto's te laten zien. Deze gif gaat nergens over, het is mijn spaarpot van heel wat jaartjes terug die wat beweegt, maar ik vind m toch leuk!

Resize image

Money, money, money

Het is weer eens zover. Ik ben bijna blut, en mijn wensenlijst lijkt maar te groeien en te groeien. Ik weet niet hoe het kan, maar altijd als ik géén geld heb wil ik juist meer dure spullen. Er zal vast wel een of andere logische psychologische verklaring voor zijn. Helaas heb ik daar niets aan. Ik heb nou eenmaal een dure smaak, en hecht veel waarde aan kwaliteit, en dat is nu eenmaal duur. Behalve in de sale, daarom ben ik ook een hele grote fan van de sale.

Om te beginnen ben ik (vind ik) nodig toe aan een nieuwe spijkerbroek. Ik kocht mijn favoriete skinny jeans drie jaar geleden voor een euro in de opruiming. Ik heb nog nooit zoveel plezier gehad van één euro. Drie jaar lang. Maar goed, hij is onderhand toch echt wel aan vervanging toe. En dus wil ik een nieuwe spijkerbroek. Een donkere skinny jeans met hele lange pijpen want mijn benen zijn nogal lang. Ik kwam er laatst achter dat mijn ééneuro-broek de enige is die écht lang genoeg is... Dus ik ben echt toe aan een nieuwe broek, binnenkort de H&M dus maar even onveilig maken!

Toen ik laatst op Alyssa haar blog was, werd ik spontaan verliefd op haar lage lichtblauwe All Stars, en die heb ik natuurlijk ook heel hard nodig. Ik wilde al een tijdje lage sneakers (niet per se All Stars), maar ik had er nog niet over nagedacht welke kleur. Toen ik de foto's zag, wist ik het. Die wil ik ook! Ik vind het het een hele mooie lichte zomerse kleur. Blauw is sowieso een van mijn favoriete kleuren, dus ik snap ook niet waarom ik nog geen blauwe heb. Haha.

Ik word geloof ik langzaamaan een shoeaddict want ik loop ook al sinds mei te bij een paar schoenen van de Ziengs. Ik heb ze destijds (in de lente) al gepast en ze zaten goed. Het zijn halfhoge leren laarsjes met veters en een hak. Beetje Mary Poppins-achtig. Ik wil ze hebben.

En een paar dagen geleden kwam ik er tijdens mijn werk ook nog eens achter dat ik gewoon volgend jaar rond deze tijd  al op kamers zit. Volgend jaar. Help, ik moet nog beginnen met sparen! Daarom ga ik drastische maatregelen nemen, en wel nu meteen!

Ik krijg 17,- zakgeld en 55,-  kleedgeld. Bij elkaar dus 72,- euro. Als ik per maand 28,- euro van mijn loon afhaal heb ik elke maand 100,- euro om te besteden. Dat moet genoeg zijn neem ik aan. De rest gaat de komende maanden netjes naar mijn spaarrekening, zodat ik volgend jaar toch echt het huis uit kan gaan.

Maar, om mezelf te belonen voor mijn harde werk deze vakantie mag ik van mezelf van mijn loon van deze maand één van de drie bovenstaande dingen kopen. De rest gaat dan ook naar mijn spaarrekening. Jaja, ik ga  eens goed bezig!

Zijn jullie ook aan het sparen voor iets?

plaatjes via weheartit

Oud

Af en toe kom je van die leuke oude mensen tegen. Niet van die zurig ruikende gemene oudjes, die hun wandelstok het liefst gebruiken als wapen en iedereen wantrouwen, maar echt leuke oude mensen. Ze hebben iets vertederends over zich, iets liefs. Misschien komt dat omdat ze de wereld om hen zich zoveel sneller ontwikkelt dan zijzelf. Zo kwam er vrijdag een heel leuk oud stelletje bij mij aan de balie bij de klantenservice. Ze hadden een fototoestel bij zich en vroegen of ik hen wilde helpen. Hier is hoe het ongeveer ging.

Oude vrouwtje: Hallo, kunnen we hier ook fotorolletjes laten ontwikkelen?
Ik: Ja hoor!
*ze geeft me hun camera, die overduidelijk digitaal is*
Ik: Ik geloof niet dat hier een rolletje inzit mevrouw.
Man: Nee?
Vrouw: Nee?
Ik: Nee, kijk maar. *krijgt met heel veel moeite de camera open*
Vrouw: *triomfantelijk* Kijk, twee rolletjes!
Ik: Dat zijn geen fotorolletjes, maar batterijen.
Vrouw: Oh, batterijen? Waar zit het rolletje dan?
Ik: Er zit geen rolletje in maar een stickje.
Man: Een wat?
Vrouw: Huh?
*ik tover een memorystick tevoorschijn uit hun camera*
Vrouw: En nu?

Ik heb ze geholpen met het fotoapparaat en uiteindelijk hebben ze wel tien keer bedankt voor mijn hulp. Zo leuk! Ik vond het zelf zo lief, ze dachten echt dat de batterijen fotorolletjes waren die wij konden ontwikkelen. Ik kan me het op zich wel voorstellen. Zelf heb ik de tijd van de fotorolletjes ook nog meegemaakt, er is zelfs nog bewijs van. Haha.


Komen jullie wel eens leuke oudjes tegen?

foto via weheartit

A few pictures

Mijn blog op een iPad <3

Een middagje op de iPad, dan heerlijk fotograferen, vervolgens pruimen plukken (lees: hysterische uit de boom slaan met een hark) en vervolgens langs de vaart lopen met drie honden om de zonsondergang te bekijken. Heerlijk!

Ov-avonturen: deel I

Naar aanleiding van mijn buschauffeur-post schreef iemand dat ze wel meer wilde weten over de 'avonturen' die ik heb beleefd met het openbaar vervoer. Aangezien ik al vijf jaar hetzelfde stukje op en neer rijdt heb ik het een en ander wat meegemaakt. Dus lees en huiver:

Het paardenvrouwtje

Het was een koude doordeweekse middag, achter het stuur zat een vrouwelijke buschauffeur die - zo bleek later - duidelijk een zwak voor paarden had. Dit lijkt op zich niet heel avontuurlijk, maar onderschat het niet! Toen we ergens in een van de kleine dorpjes stopten om een aantal passagiers eruit te laten, liep een van deze gelijk op een meisje af wat op een paard zat. Er volgde een hete woordenwisseling waar ik helaas niet veel van heb meegekregen, uiteindelijk sloeg het meisje dat net was uitgestapt het paard en wilde boos wegstampen. Maar dat liet de buschauffeuse niet gebeuren! Ze sprong achter het stuur weg, rende naar het meisje toe en foeterde haar uit 'hij had wel op hol kunnen slaan, dat paard kan er toch ook niets aan doen blablabla'. Het meisje gaf de buschauffeuse de meest arrogante blik ever, volgens mij had ze de vrouw met liefde in elkaar geslagen. Maar goed. Even later reden we weer rustig verder, tot we opeens de oprit van een boerderij op reden. Waarom dat? Nou, de buschauffeuse zag twee kilometer verderop twee paarden lopen en ze wilde ze niet aan het schrikken maken. Juist ja...

Achterkant van de bus

Op een andere dag zat ik rustig in de bus te kletsen met mijn busvrienden toen de buschauffeur faalde om de rotonde te halen. Hij moest dus een klein stukje achteruit rijden. Geen moeilijke opgave, alleen had de auto die net kwam aanrijden daar niet op gerekend en de buschauffeur had niet op de auto gerekend. De bus reed achteruit, botste heel zacht tegen de auto aan, maar kennelijk zijn bussen niet heel stevig gebouwd, want de achterkant besloot dat hij er genoeg van had om aan de bus te blijven hangen. Boem. Gelukkig gebeurde dit honderd meter voor mijn halte, want de bus reed  niet meer verder. De meneer van de auto heeft ons gevraagd of wij voor hem wilde getuigen als hij zijn geld niet terugkreeg. Oké. Ik heb nooit meer iets van de man vernomen, dus ik denk dat ie zijn geld wel gekregen heeft!

Hebben jullie ook vreemde dingen meegemaakt met het openbaar vervoer?

foto via weheartit

Necklace

Een mailtje van Marjolein. Welke Marjolein, ken ik een Marjolein? Huh? Toen pas zag ik de titel van het mailtje 'Gewonnen at Supketchup'. Ik was de lucky winner van de prachtige uilenketting die Marjolein weggaf!

Vandaag kwam het pakketje aan, samen met Kim, die er op dat moment ook was, heb ik hem uitgepakt. In het pakje zat een visitekaartje met een leuke bedel eraan, en natuurlijk de ketting itself. Hij is ingelegd met gekleurde steentjes, en ik wordt er helemaal vrolijk van als ik er naar kijk.

Ik vind het echt een prachtige ketting, vooral in combinatie met een basic shirt. Dankjewel Marjolein!